Ζούσε μοναχική και μικροαστική ζωή στο σπίτι του στις Βρυξέλες.
Μετά το 1930 δεν μετακινήθηκε σχεδόν καθόλου από τις Βρυξέλες. Ήταν ένας καθημερινός άνθρωπος που συνήθιζε να βγάζει το σκύλο του για βόλτα στο παρακείμενο παρκάκι. Ήταν καθημερινός θαμώνας στο καφέ Greenwits.
Αυτές οι καθημερινές του συνήθειες ήταν που τον βοήθησαν πολύ να ανιχνεύσει και να περιγράψει λεπτομέρειες της ζωής. Με ένα διαπεραστικό μάτι παρατηρούσε τα ασήμαντα, τα παράδοξα, τα απίστευτα, τα μικρά πράγματα που ήταν για αυτόν αιτίες έμπνευσης και δημιουργίας.
Οι άνθρωποι με το καπέλο είναι χαρακτηριστικό έργο που παρουσιάζεται ο ίδιος καλλιτέχνης μέσα στο αγαπημένο του περιβάλλον που είναι το ανώνυμο πλήθος. Άλλος ένας στόχος του καλλιτέχνη είναι να προβληματίσει τον θεατή.
Ο Μαγκρίτ έχει ακόμα ένα έντονο ενδιαφέρον τον τρόπο με τον οποίο η γλώσσα δίνει υπόσταση στη σκέψη. Κατά τον Μαγκρίτ ο θεατής - αναγνώστης- ερμηνεύει τον πίνακα ανάλογα με τις εμπειρίες που διαθέτει. Η εικόνα δεν θα πρέπει να συγχέεται με το απτό αντικείμενο και κυρίως η λογική να μην τιθασεύει τα νοήματα.
Ο πλουραλισμός των εμπειριών είναι αυτός που καταργεί την απολυτότητα της σκέψης και του χωροχρόνου και ως εκ τούτου την προβλεψιμότητα…
[από το Ινστιτούτο Μελετών Ελληνικής Τέχνης ARTEM.GR]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου