Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Άρθρο: Nίκος Κανέλλος

Συνήθως όταν οι διπλωμάτες δεν σιωπούν, αναδεικνύουν, με τα χρόνια , τις πολύτιμες αναμνήσεις τους.
Έτσι η προσπάθεια, η άποψη, η συνεισφορά έχει συμβολικό χαρακτήρα. ¨Όλα μέσα μου είναι μια γλυκιά προσμονή, μια ανάλαφρη ελπίδα,. Το χρώμα , οι σκιές, τα βαριά βλέμματα…η επιστοφή στη Ελλάδα…
Ν.Κανέλλου, Το ταινάκι, 1999, λάδι σε μουσαμά, 46Χ55 c.m


Αμπελάκια, Αργυρόκαστρο, Νέα Υόρκη, Nobel, Albertus, Mir, LalyJoeguin, Blondie, B;olow, Paix, Nice
Τι είναι όλα αυτά, ζωγραφική, χρώματα, ψυχή, γενναιότητα, συνβιβασμοί…   
Ένας κόσμος  γεμάτος χρώματα, χαρά και αισιοδοξία. Το αυθόρμητο παιχνίδι, ο πλούτος και η μάγια των αμέτρητων χρωματικών τόνων του κόκκινου του μπλε και του πράσινου. Η πασμώδης επιφάνεια, η βιασύνη της χειρονομίας και τα χρωματικά παιδία που διαγράφονται μέσα στις εικόνες αποκαλύπτουν τα « πολύχρωμα όνειρα», τα όνειρα του καλλιτέχνη. Αυτή είναι η Ζωγραφική του Νίκου Κανέλλου. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί το χρώμα όχι σαν περιγραφικό στοιχείο αλλά σαν μέσω έκφρασης.
 
Ν. Κανέλλος, Νίκος, λάδι σε μουσαμά, 65Χ54 c.m.
Ν.Κανέλλος, To δένρο, λάδι σε καμβά, 41Χ33 c.m.
Απλοποιεί και εμπλουτίζει τις εικόνες με στοιχεία που παρουσιάζουν τόπους επιθυμητούς.. Η αρχική ιδέα στη δημιουργία αυτών των εικόνων μπορεί να έχει σχέση με τον αμερικανικό εξπρεσιονισμό του μεταπολέμου αλλά περισσότερο με τη μαγεία και την παιδική απλότητα του Paul Klee. O Κανέλλος παραβιάζει την ορθότητα της προοπτικής απεικόνισης και διάταξης των αντικειμένων υπέρ μιας φαινομενικής αυθόρμητης οργάνωσης του ζωγραφικού χώρου. Το βλέμμα του διαπλάθεται από το άδηλον. Βλέμμα σφραγισμένο από το «μένος της αθωότητας» και την αναμονή του ανέλπιστου. Η μικρή νότα μελαγχολικής διάθεσης που αποπνέουν κάποια από τα έργα του συνδέεται περισσότερο με τις παιδικές αναμνήσεις του καλλιτέχνη για εννέα κόσμο που έχει χαθεί, για μια στιγμή ξέγνοιαστης παρελθοντικής πραγματικότητας και λιγότερο με το εικαστικό στίγμα της προσπάθειάς του.
Γιάννης Χριστάκης , Ιστορικός της Τέχνης Εικαστικός

Στην ίδια γραμμή (από τη συλλογή Artem): 
   
Oρ.Κος 2007, Oικισμοί, λάδι σε χαρτόνι, 15Χ20 c.m.
Ν. Γάδας, Cowboy, λάδι σε μουσαμά, 30X40 c.m.
 
 
 
Δ. Βόλνα, Ο ποδηλάτης ,ακρυλικό σε χαρτόνι,30x25cm
Θ. Χρήστου. Μορφές, λάδι σε μουσαμά, 21x14 c.m. 
C. Nicolaou, Δεσμώτες, ακρυλικό σε καμβά, 30Χ40
K.F., Χωρίς  τίτλο, ακρυλικό σε καμβά, 40Χ50 cm

 

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Aρθρο: Υπερρεαλισμος


Μασόν Αντρέ
 (γεννήθηκε το 1869 στο Μπαλονύ –Τερέν της Γαλλίας και πεθανε το 1987, έδρασε στη Νέα Υόρκη)
ΜΑΣΟΝ ΑΝΤΡΕ , Λαδοπαστέλ και άμμος σε μουσαμά

Το κλειδί για την κατανόηση του έργου του είναι κρυμμένο στις διαφορές  του από το έργο των σύγχρονών του και όχι μονό των υπερρεαλιστών.

Ο ζωγράφος εξηγούσε ότι δεν άρχιζε έχοντας μια εικόνα ή ένα σχέδιο στο μυαλό του, αλλά βασιζόμενος στην ενόρμηση που οδηγούσε από τα μεμονωμένα σημάδια στην ολοκληρωμένη σύνθεση.Την δεκαετία του 1930 παρουσίασε την τεχνική του στον Ανρί Ματίς (1869-1954), ο οποίος ακολουθούσε διαμετρικά αντίθετη προσέγγιση, λέγοντας ότι ξεκινά με αφετηρία ένα ορισμένο μοτίβο. αλλά ώσπου να τελειώσει, έχει απομακρυνθεί τόσο, ώστε δεν θυμάται πιο ήταν το αρχικό θέμα του…

Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, η Νέα Υόρκη έγινε για ένα διάστημα κέντρο του υπερρεαλισμού με τη συμβολή και της γκαλερί «
Art of this Century» της Πέγκι Γκούγκενχάιμ. Ο αυτοματισμός του Μασόν εκείνης της περιόδου επηρέασε τους αφηρημένους  εξπρεσιονιστές, ωθώντας τους  να χρησιμοποιήσουν το σχήμα και δευτερευόντως το χρώμα ως  μέσον έκφρασης του υποσυνειδήτου, ανεξάρτητα από την ύπαρξη  ή μη συγκεκριμένου θέματος...
(C)18\1\2011 ARTEM.GR

Έργα απο τη συλλογή Αrtem:
Ζάχος Σ., Νάουσα 2002, λάδι σε κόντρα πλακέ, 100Χ6cm
Ν. Γάδας, "Aεροφωτογραφία", ακρυλικό σε μουσαμά, 30X40cm

 

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Αρθρο: ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

«Ψείρες στις μπούκλες της ζωγραφικής», αποκαλούσε τους κριτικούς ο Τέννυσον, «αλογόμυγες που εμποδίζουν το άλογο να οργώσει» ο Τσέχωφ, «λέπρα των γραμμάτων» ο Φλωμπερ, «ευνούχους σε χαρέμι –που ξέρουν πώς γίνεται, αλλά είναι ανίκανοι να το κάνουν οι ίδιοι», ο Μπερναρντ Σω.

Σε αντιδιαστολή με τα παραπάνω ο  Ε.Π. Παπανούτσος, στο βιβλίο του «Το δίκαιο της πυγμής», γράφει:
«Ο Κριτικός της τέχνης.
Η απόκρουση των δικαιωμάτων της κριτικής να διατυπώνει τη γνώμη της για την αξία τω έργων τέχνης και για την καλλιτεχνική φαντασία, ούτε θεωρητικά θεμελιώνεται ούτε από την πράξη επιδοκιμάζεται. Γιατί αν είναι σωστό το επιχείρημα ότι μόνο ο ζωγράφος μπορεί να εκτιμήσει και να βαθμολογήσει τη ζωγραφική, ο ποιητής την ποίηση, ο μουσικός τη μουσική κ.τ.λ.  τότε οι καλλιτέχνες πρέπει να επικοινωνούν μόνο με του ς ομότεχνούς τους. Προς αυτούς να απευθύνονται και αποκλειστικά για αυτούς να δημιουργούν. Αυτό (θα το ξέρουν και από προσωπική πείρα) και για τους ίδιους θα ήταν πολύ επικίνδυνο, γιατί οι καλλιτέχνες ούτε για την επιείκεια, ούτε για την αμεροληψία τους διακρίνονται  όταν εκφράζουν γνώμη για τους συναδέλφους τους, και ολέθριο για τη γενικότερη σημασία του πνευματικού τους δημιουργήματος. Έτσι θα αποξενωθούν από τη κοινωνία που περιμένει τροφή και τρυφή από τις καλές τέχνες και είναι έτοιμη να αμείψει  υλικά και ηθικά όσους τη διακονούν με πίστη και αυταπάρνηση. Η γέφυρα που ενώνει το ζωγράφο  και τον κάθε καλλιτέχνη με το κοινωνικό σώμα είναι ο κριτικός  που ερμηνεύει και κάνει προσιτά τα μηνύματά του στους πολλούς. Αυτό προσφέρει και μια άλλη εξαιρετικά χρήσιμη στο δημιουργό υπηρεσία, του μεταφέρει τον αντίλαλο που έχει στο φιλότεχνο κοινό το έργο του.  Χωρίς τον κριτικό η πολύτιμη αυτή επαφή δεν μπορεί να υπάρξει, ή να διατηρηθεί στη σωστή της γραμμή…»

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Δράσεις: ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Αrtem 2011


http://www.scribd.com/doc/45785693/ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ-ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ-artem-2011

Καλή και δημιουργική χρονιά!


Δείτε την ηλεκτρονική έκδοση του εφετινού συλλεκτικού ημερολογίου της Artem, αφιερωμένου στα 100 χρόνια από την κοίμηση του συγγραφέα Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

by Apostolos Iosifidis (editor)
ggverias@gmail.com (c) Απόστολος Ιωσηφίδης /ΤέΧΝΗς Χ-art-ή/ί/ύ-σεις (see also http://artemnotes.blogspot.com/search/label/Δράσεις)