Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Έλληνες Ζωγράφοι: Γιώργος Ρόρρης


Ο Γιώργος Ρόρρης γεννήθηκε στον Κοσμά Κυνουρίας το 1963.Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (1982-1987) με δασκάλους τον Π. Τέτση και Γ. Βαλαβανίδη. Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφίες (από το Ιδρυμα Β. και Ε. Γουλανδρή και από το Ιδρυμα Αδελφών Μπάκαλα) στην Ecole Nationale Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού (1988-1991) με δάσκαλο τον L. Cremonini. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών Άποψη (1996 – 2002) και συνεργάζεται με την Ομάδα Τέχνης Σημείο διδάσκοντας ζωγραφική (2002 έως σήμερα).Το 2001 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο για «Νέο Ζωγράφο κάτω των 40 ετών».To 2006 του απενεμήθη τιμητική διάκριση για το έργο του από το Κοινωφελές Ιδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης». Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. [ΦΚ]

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Η ατομική έκθεση του Έλληνα εικαστικού με έδρα το Λονδίνο, Βασίλη Μπαλάσκα


Οι Kalfayan Galleries παρουσιάζουν την ατομική έκθεση του Έλληνα εικαστικού με έδρα το Λονδίνο, Βασίλη Μπαλάσκα (Bill Balaskas), με τίτλο «Remains of a Summer Bliss». Την έκθεση επιμελείται ο Lanfranco Aceti, επιμελητής, εικαστικός και ακαδημαϊκός με έδρα τη Βοστώνη. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016, 20:00 – 22:00. Στη δεύτερη ατομική του έκθεση στις Kalfayan Galleries, ο Βασίλης Μπαλάσκας θα παρουσιάσει μία νέα ομάδα έργων που θα προσκαλέσουν το κοινό να βιώσει το τέλος του καλοκαιριού ως μία μεταφορά για το σήμερα. Παραμένοντας πιστός στην ιδεολογικά φορτισμένη, αλλά παιγνιώδη εικαστική του γλώσσα, που έχει γνωρίσει ευρεία διεθνή αναγνώριση τα τελευταία χρόνια, ο Μπαλάσκας θα χρησιμοποιήσει την έκθεση ως μία ευκαιρία για να διερωτηθεί τι μπορεί να συνιστά «ευτυχία» στην παρούσα ιστορική συγκυρία. 

Μεταχειριζόμενος διάφορα μέσα και τεχνικές, μεταξύ των οποίων το νέον, τη φωτογραφία, το βίντεο και το ύφασμα, ο καλλιτέχνης διερευνά τι απομένει από έναν παλιό κόσμο που φαίνεται να χάνεται και τι απομένει να γίνει για τη δημιουργία ενός νέου. Σαν αντικείμενα παρατημένα σε κάποια παραλία από τους παραθεριστές, τα έργα της έκθεσης αποτελούν «πειστήρια» αυτού του πολύπλοκου ή ακόμα και αντιφατικού συγκερασμού. Όλα μαζί θα σηματοδοτήσουν τη διαρκή μεταβλητότητα ενός παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, στο οποίο οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν ακολουθηθεί, δεν μπορεί πλέον να εγγυηθεί την άφιξη στον επιθυμητό προορισμό. Σε αντιδιαστολή με τη διαδεδομένη απολίτικη κουλτούρα του «η άγνοια είναι ευτυχία», τα έργα του Μπαλάσκα μας φέρνουν αντιμέτωπους με την πραγματικότητα προκειμένου να σκεφτούμε την προέλευση της αβεβαιότητας που βιώνουμε.

Ο επιμελητής της έκθεσης, Lanfranco Aceti, επισημαίνει: «Ο Μπαλάσκας είναι ένας από τους πιο συναρπαστικούς πολιτικά και κοινωνικά στρατευμένους καλλιτέχνες που δουλεύουν στην Ευρώπη σήμερα. Πίσω από την χιουμοριστική επιφάνεια πολλών από τα έργα του, μπορούμε να εντοπίσουμε πολλαπλά επίπεδα νοήματος, που αποκαλύπτουν τη βία που ασκείται στις κοινωνίες μας από την κρίση των πολιτικών και οικονομικών συστημάτων που έχουμε δημιουργήσει ή διαστρέψει. Ο Μπαλάσκας αναζητά τα συστατικά στοιχεία αυτής της κρίσης, προκειμένου να παράξει ένα χώρο πολιτικής ενδοσκόπησης – μια συνθήκη που χρειαζόμαστε.
[Lanfranco Aceti  ελculture.gr]

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

H ζωγράφος Νέλλη Ανδρικοπούλου


 H Νέλλη Ανδρικοπούλου γεννήθηκε το 1921 στην Κωνσταντινούπολη. Το 1936 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και γλυπτική στο Παρίσι, με δάσκαλο τον Όσσιπ Ζάντκιν. 
Υπήρξε επιβάτιδα στο θρυλικό ΜΑΤΑΡΟΑ που τον Δεκέμβρη του 1945 σήκωσε άγκυρα από το λιμάνι του Πειραιά και με επιβάτες την ελίτ της ελληνικής διανόησης, τέχνης κι επιστήμης έφυγε από τη  - σε λίγο - σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πόλεμο Ελλάδα, με προορισμό τη Γαλλία. «Μαζί τους κουβαλούν ότι πιστεύουν ότι θα τους είναι απαραίτητο στην ξενιτιά, δηλαδή ότι έχουν και δεν έχουν. Χειρόγραφα, βιβλία, γραφομηχανές, εργαλεία, ρούχα, χράμια, πλάκες γραμμοφώνου, φάρμακα, φωτογραφίες, τα φετίχ τους, τις αρβύλες …σε ξύλινες κάσες, σε σάκους, σακίδια, καλάθια, μπόγους ασήκωτους, σε πρόχειρα μπογαλάκια, με κανένα τρόφιμο για το ταξίδι... Οι περισσότεροι είναι άφραγκοι», έχει γράψει η Νέλλη Ανδρικοπούλου, φωτογραφίζοντας με λέξεις την ίδια και τους συνταξιδιώτες της στο λιμάνι του Πειραιά, λίγο πριν φύγουν.
Ο γάμος της τον Μάρτιο του 1950 με τον Νίκο Εγγονόπουλο υπήρξε καθοριστικός για τη ζωή της. «Στην πραγματικότητα, μες στο σπίτι γνωριστήκαμε. Κι από το γαμήλιο ταξίδι, ήδη, φάνηκε πως δεν θα τα πάμε καλά... 
Τον θαύμαζα, τον σεβόμουν, τον αγαπούσα... Όμως ο Εγγονόπουλος είχε τέτοια ανασφάλεια που με ήθελε διαρκώς δίπλα του, δεν μου επέτρεπε να πάω μόνη μου πουθενά... Ούτε μου ανοιγότανε, ούτε μου ζητούσε να του ανοιχτώ. Πώς μπορείς να συνυπάρξεις έτσι; Κι όμως, πίστευα πως η αντοχή μου θα 'ναι ανεξάντλητη, πως δεν θα χωρίσουμε ποτέ», δήλωνε σε παλαιότερη συνέντευξή της. 
Έχει μεταφράσει Χαίλντερλιν, Φόρστερ, Τσέλαν και Μπένγιαμιν. Άλλα βιβλία της: "Επί τα ίχνη του Νίκου Εγγονόπουλου" (Ποταμός 2003) και "Νοοπαίγνια", ποιήματα, (Άγρα 2006), Το ταξίδι του Ματαρόα, 1945, (Βιβλιοπωλείον της Εστίας 2007). [biblionet]

Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Έλληνες Ζωγράφοι: Μεγαλίδης Δημήτρης

Γεννημένος στην Αθήνα, σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι, κοντά στο θείο του λογοτέχνη και ζωγράφο Γ. Βώκο. Ακολούθησαν σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. . Το 1958 με εντολή της διοίκησης της ΔΕΗ, ζωγράφισε την εργασία των ανθρακωρύχων στο Αλιβέρι, έργα που συμπεριέλαβε στο λεύκωμα Αλιβέρι(Αθήνα 1960).
Η ζωγραφική και η χαρακτική του Δ. Μεγαλίδη,διακατέχονται από έναν καθαρό, δυναμικό ρεαλισμό, που ενέχει τη στράτευση ως κατάφαση της ελευθερίας του ανθρώπου να επιλέγει. Ο άνθρωπος στα έργα του αγωνίζεται και μοχθεί, πιστεύοντας στις δυνατότητές του.
Η εικαστική δημιουργία του Δ. Μεγαλίδη,παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές εκθέσεις («Ατελιέ» 1956, ΔΕΗ 1959, «Ζυγός»1960, «Παρνασσός» 1971, «Συλλογή» 1980, «Χρυσόθεμις» 1981), ενώ παράλληλα πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Πανελλήνιες 1952, 1957, 1960, 1963, 1967, 1971, 1973, Σαντιάγκο 1957, Μόσχα 1965 κ.ά.).
Ζωγράφος και χαράκτης, ο Δ. Μεγαλίδης, ύμνησε στα έργα του τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο αγωνιστή της λευτεριάς, τον άνθρωπο της βιοπάλης, που μοχθεί για την καθημερινή του επιβίωση στις σκληρές συνθήκες της σύγχρονης πραγματικότητας. Από πολύ νωρίς στρατεύτηκε στα ιδανικά της Αντίστασης και του αγώνα. Μαζί με τους δεκάδες καλλιτέχνες, που πάλεψαν με τα δικά τους όπλα τον κατακτητή και έγραψαν λαμπρές και ηρωικές σελίδες, ο Δ. Μεγαλίδης συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Καρπός αυτής της προσφοράς το μνημειώδες για τη νεότερη ελληνική ιστορία «Λεύκωμα του Αγώνα ΕΑΜ – ΕΛΑΣ 1941 - 1945» με προσωπογραφίες αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και συνθέσεις από την καθημερινή ζωή τους.
[pelaart]

Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Ο ζωγράφος Γιώργος Γούλας



Γεννημένος στην Καρδίτσα το 1919, ο ζωγράφος Γιώργος Γούλας εκδήλωσε
το ταλέντο του από πολύ μικρή ηλικία. Στα δώδεκά του χρόνια πήγε κοντά
στον μεγάλο ζωγράφο Γιολδάση ζητώντας καθοδήγηση στις εικαστικές του
δημιουργίες, ενώ λίγα χρόνια αργότερα φοίτησε στον έτερο μεγάλο της
Καρδίτσας, τον Κώστα Παύλου (Πωλ). Τα μαθήματα που πήρε από τους δυο
μεγάλους συντοπίτες του ζωγράφους χάραξαν την καλλιτεχνική του διαδρομή.
Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Καρδίτσα και εν συνεχεία γράφτηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Αυτή ήταν η επιθυμία της οικογένειάς του, που όμως δεν ικανοποίησε ως το τέλος. Εγκατέλειψε τα μαθήματα της Νομικής χάριν της Σχολής Καλών Τεχνών, από την οποία δεν μπόρεσε να αποφοιτήσει για λόγους που σχετίζονται με τα ιστορικά γεγονότα της εποχής. Eνταγμένος στην Εθνική  Αντίσταση της Κατοχής 1940-1944, ενεπλάκη αργότερα και στον εμφύλιο, με συνέπεια να εξοριστεί στη Μακρόνησο.
Μετά την εξορία εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Οργάνωσε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, στην Καρδίτσα και στο εξωτερικό, αλλά συμμετείχε και σε ομαδικές. Βραβεύτηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Τα έργα του είναι εμπνευσμένα τόσο από το μόχθο των αγροτών της Θεσσαλίας, όσο και από τους πρόσφατους εθνικούς αγώνες.
Με αφορμή έκθεση που πραγματοποιήθηκε το 1996 στην πόλη του, δώρισε αρκετούς πίνακες στη Δημοτική Πινακοθήκη Καρδίτσας, όπου εκτίθενται μόνιμα.
Έργα του υπάρχουν επίσης στην Εθνική Πινακοθήκη, σε δημοτικές Πινακοθήκες πολλών πόλεων της χώρας και του εξωτερικού, καθώς και σε ατομικές συλλογές. O ζωγράφος του κάμπου εφυγε απο τη ζωη σε ηλικία 96 ετών.
[Βικτωρία Φ. Κουτσουπιά]