Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Κατάλογος Δημοπρασίας 5/6/2015


Τα τελευταία χρόνια ανασφάλειας μέσα από το φάσμα της οικονομικής κρίσης μέσα σε ένα πολιτισμικό και κοινωνικό κλίμα απαξίωσης και καχυποψίας προς τον άνθρωπο ως πρόσωπο και πολιτικοκοινωνικό ον, μέσα στην γενικευμένη πεποίθηση της κυριαρχίας της αναξιοκρατίας και κοινωνικής απαξίωσης, αναζητώ εργαλεία και μεθόδους που θα υποδείκνυαν έστω ρομαντικά μία διέξοδο από όλη αυτή τη συγκυριακή εξωγενή παθολογία.

Στο πλαίσιο της προσωπικής μου αντίστασης γνωρίζω πλέον καλά πως ότι επιθυμώ να αλλάξει, το αλλάζω πρώτα εγώ! Και αρχίζω με την θετική σκέψη της καθημερινότητας που εκ των πραγμάτων παράγει θετική ενέργεια που με τη σειρά της παράγει χαμόγελο ευεξία δύναμη και πάσης φύσεως έργο θεάρεστο.
Ας μην επιτρέψουμε να γίνουμε απλοί θεατές της ζωής μας και της υποταγής του μέλλοντος των παιδιών μας. Ας μην χάνουμε την ελπίδα και την προσπάθεια προς το Ωραίο..διότι, κατά τον  Αριστοτέλη, ‘…έρχεται η στιγμή που η Ευκαιρία συναντά την Προσπάθεια..’ !
Η τέχνη, στην κάθε της μορφή, ως τροφή της ψυχής του ανθρώπου, ως οξυγόνο του νου στην αναζήτηση του Ωραίου, αλλάζει το βλέμμα του, αλλάζει την οπτική του. Η αλλαγή αυτή έχει σχέση με το προσωπικό του αξιακό σύστημα, αναζητά την άλλη πλευρά του ορατού, του γνωστού, του οικείου. Αναζητά το νόημα του άρρητου.
Η τέχνη παντοτινά φωτίζει τους γρίφους, αποκαλύπτει την κατανόηση του ανθρώπινου όντος, των αναγκών, των αναμνήσεων, των ονείρων και των οραμάτων του, αλλά και την ενότητά του με τη φύση και το σύμπαν αιώνες τώρα.

Ο άνθρωπος, μέσα από την κοινωνική και πολιτιστική δυναμική της τέχνης προέβαλλε  τις αγωνίες τις σκέψεις και τις λύπες του αλλά επέδειξε και την ευημερία και καταξίωσή του. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, αν και διεύρυνε τη θέση της, την εισήγαγε ως πολιτισμικό προϊόν στην παγκόσμια Aγορά καθιστώντας την ‘επενδυτικό εργαλείο’ και μοχλό της οικονομικής του εξασφάλισης, αξιοποιώντας ταυτόχρονα την τεράστια δυναμική της.

 ‘…τα έργα τέχνης έχουν καταλάβει στην εποχή μας τη θέση που κατείχε κάποτε ο χρυσός ως τοποθέτηση πλούτου..’ λέει με πολύ σαφήνεια ο Larry Fink, επικεφαλής της μεγαλύτερης εταιρίας διαχείρισης πλούτου στον κόσμο, της γνωστής μας BlackRock! Όπως χαρακτηριστικά είπε σε πρόσφατο συνέδριο στη Σιγκαπούρη ‘ο χρυσός έχει χάσει τη λάμψη του και υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί για την αποθήκευση πλούτου που μπορούν ευκολότερα να προσαρμόζονται στον πληθωρισμό…’ τονίζοντας πως ‘…οι δύο μεγαλύτερες αποθήκες πλούτου σε διεθνές επίπεδο είναι σήμερα η τέχνη και, δεν αστειεύομαι, τα διαμερίσματα στο Μανχάταν..στο Λονδίνο…’

Στον κατάλογο αυτόν στα χέρια σας, μπορεί να μην υπάρχουν διαμερίσματα στο Λονδίνο ή στο Μανχάταν, υπάρχουν όμως έργα τέχνης, δείγματα της υψηλότερης ελληνικής δημιουργικότητας και εικαστικού πλούτου των τελευταίων δύο αιώνων, από τον Βολανάκη, τον Παρθένη και τον Στέρη, από τον Μαλέα, τον Λύτρα και τον Παπαλουκά, ως τους πολύ σπουδαίους μας Βασιλείου, Τσίγκο, Ακριθάκη κ.α…που θα μπορούσαν ίσως να γίνουν αύριο τα κλειδιά..του Μανχάταν ή.. της αναγεννημένης Ελλάδας μας. Ανάμεσα στα αριστουργήματα, στην σελίδα 44 π.χ., βρυχάται ένα κομμάτι από τη σειρά  ‘πάθη σωμάτων’ κι ακούω ακόμα τα λόγια του Οσκαρίστα δημιουργού του «…μόνη ελπίδα οι νέοι, που όσο κι αν προσπαθούμε να τους βάλουμε σε καλούπια, αυτοί αντιστέκονται. (…). Εχοντας εμείς ευτελίσει κάθε θεσμό, κάθε όραμα, κάθε ιδέα, πετύχαμε να τους ελευθερώσουμε από τις δομές της υποταγής που συνθέσαμε για να δημιουργήσουμε ένα “ποίμνιο” υπάκουο. Υπάρχει σ’ αυτή την αντίσταση η ελπίδα για όλους μας».

Και αφού στις Τέχνες είμαστε καλοί…αιώνες τώρα..ας επενδύσουμε με πιότερο πάθος εκεί… με επιμονή και εμπιστοσύνη..για τους επόμενους αιώνες. Για ένα αύριο που όλοι προσμένουμε φωτεινότερο.
[Θάνος Ευαγγελινός]
Ιούνιος 2015
Ο κατάλογος είναι διαθέσιμος σε μορφή PDF εδώ.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Παναγιώτης Τέτσης: Η αποθέωση της ζωγραφικής

Μια σπουδαία έκθεση, ύμνο στην ζωγραφική και το τοπίο φιλοξενεί το Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη. Ο 90χρονος πλέον Παναγιώτης Τέτσης παρουσιάζει τη νέα ενότητα έργων του που φιλοτέχνησε την τελευταία πενταετία, με θέμα κυρίως την Ύδρα και τη Σαντορίνη. Στην έκθεση «Π. Τέτσης: Η αποθέωση του τοπίου. Ζωγραφική 2010-2014», που εκτείνεται σε τρεις ορόφους του Ιδρύματος, φιλοξενούνται 27 έργα μνημειακών διαστάσεων, στην πλειοψηφία τους, ελαιογραφίες και σινικές μελάνες, που αποδεικνύουν για άλλη μια φορά το ταλέντο του και την καθηλωτική του εκφραστική δύναμη, ενώ διατρανώνουν πώς είναι από τους κορυφαίους δημιουργούς που έχει βγάλει η χώρα μας. Συμπληρώνει μάλιστα 70 χρόνια ολοκληρωτικής αφοσίωσης στη ζωγραφική και το εικαστικό του όραμα.
Ο επιμελητής της έκθεσης και διευθυντής του εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος Β & Μ Θεοχαράκη, Τάκης Μαυρωτάς, τονίζει μεταξύ των άλλων: «Οι 27 πίνακες, που πρωτοπαρουσιάζονται στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, αποκαλύπτουν τα νέα αισθητικά στοιχεία ενός έργου που αντιστρατεύεται το άγνωστο, το άπειρο και το χάος. Ο Τέτσης ζει το παρόν και αντιμετωπίζει την τέχνη στις οικουμενικές της διαστάσεις μέσα από την πρωτοτυπία της έκφρασης ενός γνήσιου και αληθινού βιώματος. Η ζωή, εξάλλου, για τον ίδιο, παραμένει μια υπόθεση μέσα στη φύση, και η ζωγραφική δώρο απόλαυσης και έκστασης. Η φύση του δίνει τη δύναμη να αποτυπώνει με αμεσότητα αυτές τις αξεπέραστες τοπιογραφικές εικόνες του Σαρωνικού και της Ύδρας, όπου κυριαρχεί μια αίσθηση που προκαλεί επιθυμίες και όνειρα, παραπέμποντάς μας στον χρόνο και την πολυτιμότητα της στιγμής.
Ο αιγαιοπελαγίτης Τέτσης έχει το δικό του ύφος, σταθερές ιδέες και αρχές. Με την υψηλή ποιότητα και την ιδιαιτερότητα του έργου του βάζει τη δική του σφραγίδα στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Ο ίδιος επικεντρώνει την όρασή του στην αμετάβλητη πραγματικότητα της φύσης, στην Ύδρα, τον γενέθλιο τόπο του, αποκαλύπτοντας τη ψυχή του. Τόπο που αποδίδει με σταθερότητα και καθαρότητα, με ανεπιτήδευτη απλότητα και μεγάλη ευαισθησία. Έτσι, στα έργα του έχεις την αίσθηση ότι ανακινεί ιδέες, ενδυναμώνοντας την ανάγκη να τονίσει το νόημα της ύπαρξης και το αγαθό της ζωής στον συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο.
Η Ελλάδα ήταν και παραμένει το καταφύγιό του και η ζωγραφική του μέσο διεκδίκησης ελευθερίας, ομορφιάς, ζωντάνιας και απτών αισθήσεων, επιβεβαιώνοντας με τον πιο πειστικό τρόπο τον στοχασμό του Γιάννη Τσαρούχη, που έλεγε ότι « Έλληνας είναι ο καλλιτέχνης που έχει το θάρρος να βλέπει με τα μάτια του και να καλλιεργεί τον έρωτα μέσα του. Όλα τα άλλα είναι αισθητική χειροτεχνία». Η ζωγραφική του Τέτση είναι η έκφραση του εαυτού του, μια αυθεντική και αισθησιακή εικόνα του κόσμου.» 
Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα, επισημαίνει στον ομότιτλο κατάλογο της έκθεσης μεταξύ των άλλων: «Τα τελευταία έργα του Παναγιώτη Τέτση φέρνουν αυθόρμητα στη μνήμη περιγραφές του Παπαδιαμάντη, στίχους του Κάλβου, του Σεφέρη, του Ελύτη. Γιατί και ο ζωγράφος, όπως ο Ζακύνθιος ποιητής, πλέκει δοξαστικό και τραχύ ύμνο στα «καυχήματα των θαυμασίων σκοπέλων (Σπετζίας, Ύδρας, Ψαρών)», και ιδιαίτερα βέβαια στις φίλιες και γνώριμες ακτές της ένδοξης πατρίδας του της Ύδρας.
«Τα περιπόθητα βουνά και τα χωράφια, κεχρυσωμένα ακόμα από τον ήλιο» του Κάλβου, «οι κρημνώδεις ακτές και οι αλίπληκτοι βράχοι» ενός παπαδιαμαντικού Ελύτη, το ομηρικό «πορφύρεον κύμα» αναζητούσαν την εικόνα τους στη ζωγραφική. Οι πίνακες που εκτίθενται στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, μνημειακοί σε μέγεθος και επικοί στο ύφος, ιστορούν μια πρωτόγνωρη, «θεόκτιστη», νησιωτική Ελλάδα, που μόνο στην ποίηση είχαμε συναντήσει ως τώρα: «Τρεις βράχοι σε σχήμα πύλης, σκουριασμένοι/ λίγα καμένα πεύκα μαύρα και κίτρινα/ κι’ ένα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στον ασβέστη», και ιδού οι στίχοι του Σεφέρη φέρνουν μπροστά στα μάτια μας τους πρόσφατους πίνακες του ζωγράφου. Βουνά και βράχια ηλιοτροπικά γράφουν με χρώματα και φώτα τις ώρες και τις εποχές, ντυμένα άλλοτε με πορφύρες και άλλοτε με σκυθρωπά γκρίζα, όταν «μελανόπτερα σύννεφα αρμενίζουν» πάνω τους, σύμφωνα με τη λύρα του Κάλβου.»
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Π. Τέτσης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925 και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά το 1937. Επέστρεφε όμως κάθε καλοκαίρι στην Ύδρα, όπου άρχισε να ζωγραφίζει. Εκεί συνάντησε τον Χατζηκυριάκο–Γκίκα και τον Πικιώνη, που τους θεωρεί, έμμεσα, δασκάλους του. Το 1940 παίρνει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Γερμανό Klaus Frieslander και, στη συνέχεια, σπουδάζει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1943–1949). Ένα χρόνο πριν αποφοιτήσει, πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση, (1948, Ρόμβος). Το 1951 ξεκινάει και τη διδακτική του δραστηριότητα, ως επιμελητής στην έδρα ελεύθερου σχεδίου στο ΕΜΠ, με καθηγητή τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι (1953-56) όπου μεταξύ άλλων παρακολουθεί μαθήματα χαλκογραφίας με τον Ed. Goerg στην Ecole des Beaux Arts. Δίδαξε στo Τμήμα Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου (1959-1962) και υπήρξε συνιδρυτής και δάσκαλος του Ελεύθερου Σπουδαστηρίου Καλών Τεχνών (Σχολή Βακαλό) – μαζί με τους Ελένη Βακαλό, Ασαντούρ Μπαχαριάν και Φραντζή Φρατζεσκάκη – (1958-1976).
Εκλέχτηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1976), όπου δίδαξε ως το 1991 (πρύτανης από το 1989). Το 1993 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 τιμήθηκε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος. Είχε και έχει έντονη εκθεσιακή δραστηριότητα: περισσότερες από 90 ατομικές εκθέσεις και πάρα πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στην Μπιενάλε του Sao Paulo (1957) και στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας (1959). Η αναδρομική του έκθεση με τίτλο 35 χρόνια ζωγραφική (1992, Πινακοθήκη Πιερίδη), περιόδευσε στις δημοτικές Πινακοθήκες Μυτιλήνης, Πατρών, Καλαμάτας, Ρόδου και Χανίων. Ακολούθησαν και άλλες αναδρομικές εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη (1999), στη Φλωρεντία, την Κύπρο και αλλού.
Την έκθεση συνοδεύει πολυσέλιδος ομότιτλος κατάλογος, με όλα τα εκτιθέμενα έργα, και κείμενα των Κικής Δημουλά, Μαρίνας Λαμπράκη – Πλάκα, Τάκη Μαυρωτά και Ν. Π. Παϊσιου. Επιμέλεια Έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς. Διάρκεια έκθεσης: Μέχρι 13 Σεπτεμβρίου 2015
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη
Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, τηλ. 210. 36 11206, www.thf.gr
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10:00-18:00
Πέμπτη: 10:00-20:00
[Euronews]