Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Δημοπρασία: Σπάνια Βιβλία, Χειρόγραφα, Έγγραφα και Χαρακτικά (1.11.14 - Athens Plaza)

Περισσότερα από 470 σπάνια βιβλία, έγγραφα, χειρόγραφα, φωτογραφίες και χαρακτικά περιλαμβάνει η επόμενη δημοπρασία βιβλίων του οίκου Βέργος, που έχει προγραμματιστεί για το Σάββατο 1 Νοεμβρίου στο ξενοδοχείο Athens Plaza. Η δημοπρασία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την πολύ σπάνια πρώτη έκδοση του ποιήματος του Κ. Π. Καβάφη «Περιμένοντας τους βαρβάρους» (Αλεξάνδρεια 1904). Σύμφωνα με τον συντάκτη της κλασικής βιβλιογραφίας του Καβαφικού έργου Γ. Π. Σαββίδη τυπώθηκε σε περίπου 50 αντίτυπα.
Ακόμη, περιλαμβάνει, λεύκωμα με 85 πρωτότυπα σχέδια που φιλοτεχνήθηκαν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ανατολή (π. 1835), τοπία και σχέδια μνημείων από την Ελλάδα (63), τη Συρία (7) το Λίβανο (3) και την Αίγυπτο (8), το εξαιρετικά σπάνιο ταξιδιωτικό «Relation des voyages de Monsieur de Breves» του Jacques Du Castel (Παρίσι 1628) και μία μακέτα του Ι. Τσαρούχη (υδατογραφία και μελάνι) για διαφήμιση της τραγωδίας «Άλκηστις» του Ευριπίδη, που ανέβασε ο Κάρολος Κουν στη Λαϊκή Σκηνή (1934). [alphatv]

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Πέθανε ο εικαστικός Κώστας Πανιάρας


Ενας από τους σημαντικότερους έλληνες εικαστικούς μεταπολεμικά, ο Κώστας Πανιάρας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών. Η κηδεία του Κώστα Πανιάρα, που χαρακτηρίστηκε ένας «ανατροπέας της τέχνης», θα γίνει την Πέμπτη στις 3 μ.μ. από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Γεννημένος το 1934 στο Κιάτο, φοίτησε αρχικά στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο τον Γιάννη Μώραλη, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κοντά στην Ελένη Ζογγολοπούλου.
Από το 1956 συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου έζησε τα πρώτα 20 χρόνια της σταδιοδρομίας του.
Στη γαλλική πρωτεύουσα σπούδασε λιθογραφία στην εκεί Σχολή Καλών Τεχνών, ζωγραφική με τον Αντρέ Λοτ και ψηφιδωτό και φρέσκο με τον Τζίνο Σεβερίνι. Στο Παρίσι πρωτεύουσα παρέμεινε ως το 1975, με ενδιάμεσα ταξίδια στη Νέα Υόρκη, την Περσία και την Απω Ανατολή και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ελλάδα.
Το 1956 ξεκίνησε την εκθεσιακή του δραστηριότητα, παρουσιάζοντας την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα. Ακολούθησαν άλλες ατομικές, ορισμένες σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Ιόλα, και συμμετοχές σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1984 οργανώθηκε αναδρομική παρουσίαση του έργου του στην Πινακοθήκη Πιερίδη.
Οπως υπογραμμίζεται από την Εθνική Πινακοθήκη, στη ζωγραφική του Κώστα Πανιάρα, που αποτελείται από σαφείς ενότητες έργων, το χρώμα ήταν το στοιχείο που κυριαρχούσε και συντελούσε στη δημιουργία συνθέσεων με μεγάλες επιφάνειες, ενώ η χρησιμοποίηση πτυχωτού πλαστικού έσπαζε την παραδοσιακή επιπεδότητα προσδίδοντας ανάγλυφη, κυματιστή υφή.
Με την ίδια λογική ο Κώστας Πανιάρας χρησιμοποιούσε το χρώμα και σε γλυπτικές συνθέσεις, επεμβαίνοντας στη φόρμα γνωστών κλασικών έργων και προκαλώντας μια διαφορετική ερμηνεία τους, καθώς και στις εγκαταστάσεις και τα γλυπτικά περιβάλλοντα που δημιουργεί και τα οποία συνδυάζουν τα βασικά στοιχεία της ζωγραφικής και της γλυπτικής του.
 «Αν με ρωτούσαν τι κέρδισα τόσα χρόνια από την πείρα μου, θα έλεγα χωρίς δισταγμό: τίποτα! Οι αποκτημένες γνώσεις στην τέχνη γίνονται αμέσως άχρηστες, σαν πεθαμένες. Η ζωγραφική δεν εξασφαλίζεται με αυτές. Ξανα-εφευρίσκεται κάθε μέρα» είχε πει σε συνέντευξή του στην Athens Voice το 2010, όπου είχε εκφράσει και την πικρία του για τη σχέση των Αθηναίων με την τέχνη:
«Η αναγκαιότητα της τέχνης είναι περιστασιακή, έως ανύπαρκτη. Όταν κλείνει ένα θέατρο, ένα βιβλιοπωλείο ή μια γκαλερί, ούτε που θα το πάρουν χαμπάρι οι Αθηναίοι. Ένα μαγαζί με ρούχα ή ένα εστιατόριο της μόδας που κλείνει, προξενεί αμηχανία. Κάτι σαν ένα μικρό κοινωνικό κενό…»
[tanea]

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Έλληνες Ζωγράφοι: Βρασίδας Τσούχλος

 O Βρασίδας Τσούχλος γεννήθηκε το 1904 στην Αθήνα. Αρχικά σπούδασε αρχιτεκτονική, στη συνέχεια όμως αφοσιώθηκε στην  ζωγραφική. Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού με δάσκαλο  τον Μποντουάν, στην Ακαδημία Grande Chaumiere και στο εργαστήριο  ζωγραφικής και σχεδίου του Λουσιέν Σιμόν. Σπούδασε επίσης Φιλοσοφία και  Αισθητική στη Σορβόννη. Εργάστηκε στην Ακαδημία Colarossi, στο εργαστήριο  του Νοντέν και στο εργαστήριο γλυπτικής του Μπουρντέλ.   
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο Βρασίδας Τσούχλος εντάχθηκε σε γνωστές και  αξιόλογες καλλιτεχνικές ομάδες της εποχής, όπως «Ζωγράφοι και Γλύπτες»,  την οποία ίδρυσε το 1954 από κοινού με τον Θανάση Απάρτη, και «Στάθμη», με  τους Γιώργο Μπουζιάνη, Γιώργο Γουναρόπουλο, Σπύρο Βασιλείου κ.ά.  Επίσης, διετέλεσε πρόεδρος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, έλαβε  μέρος σε διεθνή συνέδρια, ενώ δημοσίευσε πολλά άρθρα και μελέτες. Επηρεασμένος από τα ρεύματα της εποχής του και από τους πολύ διαφορετικούς  από αυτόν καλλιτέχνες, υποστήριζε πάντα την «ανυπέρβλητη αξία της  παραστατικής τέχνης, που είναι συνυφασμένη με την ουσία της ζωής».   
Στη ζωγραφική του Βρασίδα Τσούλχου τονίζονται αξίες μορφολογικές και  ξεκάθαρα «ζωγραφικές», όπως η σχεδιαστική δεινότητα και η μελέτη της σκιάς,  του τόνου και του χρώματος. Σταθμοί στην καλλιτεχνική δημιουργία του υπήρξαν οι ελαιογραφίες «Θανάσης  Απάρτης, Προσωπογραφία» (1926) που παρουσιάστηκε στην έκθεση της  Εθνικής Πινακοθήκης με τίτλο «Παρίσι - Αθήνα», καθώς και το «Γυμνό» που  παρουσιάστηκε στην Πανελλήνια Έκθεση του 1948.  Ο ζωγράφος αποβίωσε το 1981 στην Αθήνα. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες  και ιδιωτικές συλλογές, όπως οι συλλογές Εθνικής Πινακοθήκης, Αlpha Βank, Πινακοθήκης Ρόδου, Πινακοθήκης Κουβουτσάκη, Εμφιετζόγλου κ.α.   (Πηγή: Το Βήμα – Πολιτισμός και Ιστορία της Τέχνης εκδόσεις Τόπος 2008.)  
Επιμέλεια Φώτης Δ. Κουτσουπιάς, για το artem.gr..

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Έκθεση ζωγραφικής του Γιώργου Γιώτσα

Την πρώτη ατομική του έκθεση, θα παρουσιάσει ο Γιώργος Γιώτσας στην Αθήνα, στην αίθουσα τέχνης Περίτεχνων Καρτέρης με γενικό τίτλο «Εγχάρακτες Μνήμες». Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός τέχνης και μόνιμη συνεργάτις του κέντρου έρευνας της ελληνικής λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, Λουΐζα Καραπιδάκη.
Για τη νέα δουλειά του Γιώργου Γιώτσα, η ιστορικός τέχνης αναφέρει:             «Βασικό εργαλείο της δουλειάς αυτής είναι οι μικτές τεχνικές, με τις οποίες πειραματίζεται ο καλλιτέχνης συνεχώς μέχρι το επιθυμητό αποτέλεσμα στις μορφοπλαστικές του αποδόσεις».
Τα έργα του Γιώργου Γιώτσα παραπέμπουν σε διαχρονικές αισθητικές αξίες και άυλους δεσμούς με την αισθητική του αρχέγονου. Συνάμα, αναδύουν μνήμες ριζωμένες στο ασυνείδητο, γιατί ο καλλιτέχνης επαναφέρει στις εικαστικές αφηγήσεις του απηχήσεις από την τέχνη των πρώτων πολιτισμών και τα ίχνη των πρώτων διαύλων επικοινωνίας του ανθρώπου: «η ιδέα για την υλοποίηση αυτού του έργου, έχει την αφετηρία της στα στοιχεία της λαϊκής και θρησκευτικής παράδοσης διαφόρων ανθρώπινων πολιτισμών όπως αυτοί τα εισήγαγαν στην καθημερινότητά τους, άλλοτε ως σύμβολα  και άλλοτε ως θεότητες, καθιστώντας τα με τα χρόνια αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας τους».
Τα εικονογραφικά στοιχεία με τις οπτικές πληροφορίες που παραθέτει ή προσθέτει εμβόλιμα, διεγείρουν την συναισθηματική νοημοσύνη και δημιουργούν την αίσθηση του οικείου μέσα σ’ ένα φαντασιακό σύμπαν.
Κάθε του έργο και ένας άλλος κόσμος με διαφορετικούς συμβολισμούς και άλλες εννοιολογικές παραπομπές αλλά με αναγνωρίσιμη την προσωπική του ταυτότητα. Η τέχνη του δείχνει αυθόρμητη και αφημένη σαν έρμαιο στον παράγοντα χρόνο, αφού οι υφές των έργων του έχουν εμφανή πάντα τα ανεξίτηλα ίχνη από το πέρασμα του χρόνου, αυτού, του αδυσώπητου χρόνου, που αποτυπώνει ανελέητα φθορές και αλλοιώσεις.
Όλα παρουσιάζονται απλά και αυθύπαρκτα, ενώ κρύβουν βαθυστόχαστους προβληματισμούς, έννοιες αξιών και υπερβάσεις: «ετερόκλητα στοιχεία από διαφορετικές παραδόσεις επαναπροσδιορίζονται μέσα σε ένα καθαρά εικαστικό περιβάλλον απαλλαγμένο από θρησκευτικές διακρίσεις  και συνυπάρχουν αρμονικά το ένα με το άλλο διατηρώντας το χαρακτήρα και το χώρο τους στο κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας που τα καθιέρωσε ως σύμβολα, ελεύθερα πια από κάθε μορφή θρησκευτικού φανατισμού». O Γιώτσας δημιουργεί επιτήδεια πρωτόγονες εκφάνσεις, με συμβολικά υπονοούμενα, χρησιμοποιώντας την χαρακτηριστική εκφραστική του λιτότητα, αφήνοντας έτσι χώρο στο θεατή για πολλαπλές ερμηνείες.
Στην πολυμορφία των χρωματικών του συνδυασμών οι απόλυτες γήινες χρωματικές αρμονίες εμπλέκονται με το μπλε του κοβαλτίου, τα κόκκινα της φωτιάς, τα έντονα πορτοκαλιά του ηλιοβασιλέματος και πάλι επανέρχονται στις πλαστικές ισορροπίες της τεχνοτροπίας του, χωρίς να αλληλοαναιρούνται.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό στην εικονικότητα των έργων του είναι η εμφανής συγκινησιακή φόρτιση, που εκπέμπουν, ύστερα από τις χρονοβόρες και πολύπλοκες διαδρομές στις εικαστικές αναζητήσεις του.
Είναι σαφές, ότι οι αισθητικές του ανησυχίες τον οδηγούν ενίοτε σε αντιφατικές έννοιες, που διαπραγματεύεται συνεχώς, όπως η αφαίρεση με τη σχηματοποίηση, η ένταση με την απόλυτη ηρεμία, το ορατό με το αόρατο, το εφήμερο με το διαχρονικό, το χρώμα με το μη-χρώμα. Αποτέλεσμα, ο συνδυασμός της επιλεγμένης σιωπής και των εξάρσεων να δίνουν μια ιδιαίτερη δυναμική στην έκφρασή του, μια ποιητική διάσταση και μια δραματοποιημένη υπόσταση στα αρχέτυπα μοτίβα του, τους εγχάρακτους με sgraffito συνεπτυγμένους κώδικες.
Ο Γιώργος Γιώτσας αναφέρει σχετικά με τη νέα δουλειά του με τίτλο «Εγχάρακτες Μνήμες»:
«Η δουλειά μου αυτή βασίζεται σε μια ιδιαίτερη τεχνική, που έχει ως βάση τον γύψο, την μαρμαρόσκονη, τις κόλλες, την στάχτη, το χώμα και τις σκόνες αγιογραφίας. Αρχίζω να δουλεύω σε σκληρά χαρτόνια ή σε μουσαμά με τη μαρμαρόσκονη και τις κόλλες και στη συνέχεια προσθέτω σκόνες αγιογραφίας προκειμένου να δώσω από την μία την αίσθηση του ανάγλυφου πάνω στην επιφάνεια στην οποία δουλεύω και από την άλλη, να δώσω στο έργο μου μια αίσθηση καθαρού χρώματος –ανεπεξέργαστου.
Ανθρώπινες μορφές, ιχθύες, σκαλισμένοι κύκλοι, απορροφώνται από την επιφάνεια του καμβά, βυθίζονται στο βαθύ χρώμα της στάχτης και στην σαγρέ επιφάνεια της άμμου.
Τέλος, η εικαστική σύνθεση ολοκληρώνεται με τη διαδικασία  της «εγγραφής» πάνω στην επιφάνεια, σχηματίζοντας γραμμές και χωρίσματα ανάμεσα σε μοτίβα.
«Τα Aυλάκια» όπως χαρακτηριστικά τα ονομάζω, σηματοδοτούν την αφετηρία της εικαστικής διαδρομής που ακολούθησα, η οποία ολοκληρώνεται με το πέρασμα από τα πρωτογενή υλικά στα βιομηχανικά».
 Αίθουσα Τέχνης ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΡΤΕΡΗΣ
GalleryPERITECNONKARTERIS
Ηροδότου 5 Κολωνάκι, τηλ: 2108239465
Εγκαίνια Έκθεσης: Τρίτη 21 Οκτωβρίου
Ώρες Λειτουργίας: Τρίτη -Πέμπτη -Παρασκευή 11:00-  20:00
Τετάρτη -Σάββατο  11:00 – 14:30
Επιμέλεια έκθεσης : Διάρκεια έκθεσης : 21 Οκτωβρίου -15 Νοεμβρίου
[peritechnon]

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Τέχνη και Τρέλα

«Τι είναι η τρέλα; Ένα λησμονημένο μονοπάτι»*. Στο μονοπάτι αυτό μπαίνουν βαθιά καλλιτέχνες χωρίς και με ψυχιατρική εμπειρία, επιστήμονες και άνθρωποι του λόγου κατά την πολυήμερη πρωτοποριακή εκδήλωση «Τέχνη και Τρέλα» που ξεκίνησε το απόγευμα της Δευτέρας (6/10) από το πολιτιστικό κέντρο Μελίνα και επεκτείνεται σε πολλούς χώρους σε όλη την Αθήνα. Σκοπός της εκδήλωσης δεν είναι άλλος από το να ακουστεί ο λόγος της ετερότητας, της τρέλας και της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που σε μια τέτοια εκδήλωση θα εκπροσωπηθούν όλες οι τέχνες (Κινηματογράφος, Θέατρο, Χορός, Ποίηση, Video Art, Φωτογραφία, Performance, Δράσεις Ανοιχτού Χώρου, Workshop, Εικαστικές Εκθέσεις) αλλά και ο πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός λόγος με διήμερο Συνέδριο και Ημερίδα, στην οποία θα συμμετέχουν φορείς των ψυχιατρικών δομών.
Είναι, επίσης, η πρώτη φορά στην Ελλάδα που θα υπάρξει ένας διάλογος των έργων καλλιτεχνών με και χωρίς ψυχιατρική εμπειρία. «Η συνύπαρξη αυτή είναι πολύ σημαντική. Η Art Brut - Outsider Art (τέχνη του περιθωρίου) που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στο εξωτερικό δεν έχει αναπτυχθεί καθόλου στην Ελλάδα. Έρχεται όμως η εκδήλωση αυτή στην οποία οι συνομιλητές είναι ισότιμοι. Έχουν το ίδιο δικαίωμα στο λόγο. Η ουσία είναι λοιπόν να δώσουμε το λόγο στους ανθρώπους με ψυχική ετερότητα και να αναδειχτεί η σημαντικότητα των έργων τους» ανέφερε στη σημερινή συνέντευξη Τύπου, ο Φώτης Καγγελάρης, πρόεδρος της Ε.Μ.Π.Ε. (Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας) που είχε την ιδέα και ήταν υπεύθυνος για τη διοργάνωση της εκδήλωσης.
«Η ανθρώπινη φύση εμπεριέχει μέσα της την τρέλα. Δεν θα υπήρχε χωρίς αυτή ως όριο της ελευθερίας της» πρόσθεσε ο κ. Καγγελάρης αναφερόμενος παράλληλα σε «ευτυχείς συμπτώσεις» τέχνης και τρέλας, που εμφανίζονται στο έργο των Αρτώ, Χαλεπά, Βιζυηνού κλπ. Συμφώνησε δε, με την εύστοχη παρατήρηση από το κοινό ότι «οι άνθρωποι αρχίζουν να ερμηνεύουν ως τρελό τον Bαν Γκογκ αφού μαθαίνουν την προσωπική ιστορία του. Δεν φαίνεται στα έργα του. Ανεξάρτητα αν είναι ασθενής ή όχι ο καλλιτέχνης βγάζει στην τέχνη την ψυχή του».
Καταλήγοντας ο Φώτης Καγγελάρης μίλησε για την αναγκαιότητα να δίνονται ευκαιρίες στην «ετερότητα που ελλοχεύει». «Ας δούμε τι μπορούμε να ακούσουμε από τη μεριά της ετερότητας αν δεν μπορούμε να ακούσουμε τίποτα από την μεριά της ‘φυσιολογικότητας’» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Καλλιτέχνες με ψυχιατρική εμπειρία που συμμετέχουν στην εκδήλωση μίλησαν για τον εαυτό τους και το έργο τους. «Ο άνθρωπος που έχει προβλήματα γυρεύει να τα ξεδιαλύνει. Έχω βρεθεί σε κλινικές ουκ ολίγες φορές, δοκιμάστηκα πολύ ψυχιατρικά. Τώρα δουλεύω τα έργα μου κι είμαι ευτυχισμένος γι’ αυτό» σημείωσε ο κ. Όθων Τετενές. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που μετασχηματίζει την επί δεκαετίες ψυχιατρική του εμπειρία σε δημιουργία. Τα έργα του – βιωματικές εμπειρίες θα παρουσιαστούν σε ατομική έκθεση.
«Η τρέλα είναι μια οδυνηρή εμπειρία. Δεν την μετατρέπουμε σε σύνθημα» εξήγησε από την πλευρά της η ψυχοθεραπεύτρια Τέση Λαζαράτου που είχε την επιστημονική επιμέλεια της εκδήλωσης «Τέχνη και Τρέλα». «Τουλάχιστον 200 άνθρωποι δούλεψαν για το εγχείρημα. Είναι ένα μικρό θαύμα αυτό που καταφέραμε να δημιουργήσουμε μέσα στη μνημονιακή λαίλαπα».
«Το κράτος από εγγυητής της κοινωνικής ειρήνης μετασχηματίζεται σε επιτελάρχη ενός κοινωνικού πολέμου. Το ψυχιατρικό νομοσχέδιο του περασμένου Ιουλίου δίνει τη χαριστική βολή. Είναι δύσκολοι καιροί για τέχνη και τρέλα αλλά ακριβώς γι’ αυτό είναι η σωστή στιγμή για αυτή την προσπάθεια που κάνουμε» πρόσθεσε η κ. Τέση Λαζαράτου.
Το ζήτημα της απορρύθμισης του χώρου της ψυχικής υγείας δεν λείπει από την εκδήλωση. Δεν έλειψε ούτε από τη συνέντευξη Τύπου. Ο Γιώργος Αστρινάκης, Ψυχίατρος, Ψυχοθεραπευτής, Διευθυντής Δρομοκαΐτειου Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής αποκάλυψε ότι μετά το λουκέτο στα ψυχιατρεία της χώρας «που μας περνάει από τον εγκλεισμό στην εγκατάλειψη, προετοιμάζουν νομοσχέδιο για ακούσια νοσηλεία στο σπίτι. Δηλαδή σε κατ’ οίκον περιορισμό. Έτσι το άσυλο μεταφέρεται στην κοινωνία». Αναφορικά με την «Τέχνη και Τρέλα» αποφάνθηκε ότι οι στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν είναι τρεις: «Η ανανοηματοδότηση, η κατανόηση και η αποδοχή».
* Ο στίχος είναι ένα αίνιγμα που αναφέρεται στο ινδικό έπος «Μαχαραμπάτα»

Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλες τις εκδηλώσεις Τέχνη και Τρέλα. Διοργανώνουν η Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Ε.Μ.Π.Ε.) και ο Δήμος της Αθήνας (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.) υπό την Αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς (Γ.Γ.Ν.Γ.).
INFO
Σύγχρονα έργα τέχνης συνομιλούν με έργα ατόμων με ψυχική ετερότητα και ψυχιατρική εμπειρία. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένας διάλογος μεταξύ της επίσημης Τέχνης και της Art Brut. Με την υποστήριξη του Τμήματος Εργοθεραπείας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (Δαφνί).
Επιμέλεια:
Μαρίνα Προβατίδου, Εικαστικός
Συμμετέχουν:
Ιάνθη Αγγελίογλου, Σμάρα Αγιακάτσικα, Στέφανος Αθάνατος, Στέλιος Αλεξάκης, Σοφία Αντωνακάκη, Eric Baer, Αντώνης Βάθης, Νάνος Βαλαωρίτης, Χρύσα Βαλσαμάκη, Μαρίνα Βελησιώτη, Μπάμπης Βενετόπουλος, Αλέξανδρος Βούτσας, Ελπίδα Γαδ, Νίκος Γιαβρόπουλος, Σοφία Γκίκα, Genco Gulan, Γιώργος Δεπόλλας, Ερμίνα Δημητρίου, Θεώνη Δημοπούλου, Παναγιώτης Ελευθεράκης, Κωνσταντίνος Έσλιν, Δημήτρης Ζουρούδης, Αργύρης Μαργιώλης, Νατάσσα Μαρκίδου, Γιώργος Μαχιάς, Νίκος Μιχαλιτσιάνος, Δημήτρης Μουζακίτης, Σοφία Μπακιρτζή, Πολυτίμη Μπενάκη, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Αιμιλία Μπουρίτη, Ελένη Μυλωνά, Αφροδίτη Παπαδουλή, Στέφανος Πάσχος, Τζανής Πολυκανδριώτης, Άρτεμις Ποταμιάνου, Μαρίνα Προβατίδου - Χάρης Διακάτος, Άγγελος Σκούρτης, Έρη Σκυργιάννη, Χρήστος Σούλαρης, Γιάννης Σπανάκης, Έλενα Σταματογιάννη, Ήρα Σταματοπούλου, Λία Σταμοπούλου, Ναταλία Σταμοπούλου, Βούλα Φερεντίνου, Πάρις Χαβιάρας, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Μάρκ Χατζηπατέρας
[tvxs]

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

Έκθεση: Άλκης Πιερράκος. Lepanto - Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου



Ένα σημαντικότατο ιστορικό γεγονός, η Μεσόγειος ως σκηνικό και η ζωγραφική ως αφηγηματική και εικονοπλαστική δύναμη είναι τα βασικά στοιχεία της έκθεσης «Άλκης Πιερράκος. Lepanto: Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου», που συνδιοργανώνουν το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου. Η έκθεση που διαρκεί από τις 10 Οκτωβρίου 2014 έως τις 10 Ιανουαρίου 2015 γίνεται η αφορμή για να υποδεχτεί ξανά, στη Μονή Λαζαριστών αυτήν τη φορά, το ΚΜΣΤ τον πρωτοπόρο εικαστικό.
Δέκα σχεδόν χρόνια μετά την πραγματοποίηση της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης του καλλιτέχνη στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης του ΚΜΣΤ, στην Αποθήκη Β1 στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ο Άλκης Πιερράκος επιστρέφει με μια νέα σειρά σχεδίων, με σινική μελάνη σε χαρτί, που «εικονογραφούν» την κρίσιμη ιστορικά για την εξέλιξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού ναυμαχία της Ναυπάκτου (Οκτώβριος 1571), η οποία καθόρισε την Ευρωπαϊκή τύχη και ιστορία μετά από τη σύγκρουση των δυνάμεων του χριστιανικού δυτικού κόσμου και του Ισλάμ.
«Σε μια περίοδο που η υφήλιος ολόκληρη, ιδιαίτερα η Μεσόγειος, γνωρίζει πολέμους, βιαιοπραγίες, τρόμο, κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές, οικονομικά αδιέξοδα, καταργήσεις και επαναπροσδιορισμούς αξιών, θρησκευτικό φανατισμό, το έργο του Α. Πιερράκου υπενθυμίζει ότι ο εικαστικός λόγος έχει την ικανότητα να λειτουργεί σε ένα ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο, αφού επικαιροποιεί την ιστορική μνήμη, μεταφέρει μηνύματα και διεγείρει το συναίσθημα» αναφέρει στο κείμενό της η επιμελήτρια της έκθεσης Κατερίνα Κοσκινά, Πρόεδρος ΔΣ του ΚΜΣΤ & Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου.
Και συνεχίζει: «Τα σχέδια της ναυμαχίας παραπέμπουν στις σημερινές, καθημερινές πια εικόνες άγριων συγκρούσεων και αποτρόπεων πράξεων, με δραματικές επιπτώσεις και πολλά αθώα θύματα σε όλο τον πλανήτη. Η ευρωπαϊκή παιδεία και συνείδηση του Άλκη Πιερράκου σε συνδυασμό με τη βίαιη και αναπόφευκτη επικαιρότητα, «πυροδότησαν» πιθανόν τη δημιουργία αυτών των έργων. Μέσα από την εμμονή στην απόδοση της κίνησης, την επανάληψη του θέματος, τη δυναμική των σχημάτων και των γραμμών, την αντίθεση φωτός και σκιάς, λευκού και μαύρου, τα σχέδια προσομοιάζουν σε κινηματογραφική προβολή, που παραπέμπει σε ένα νοητό τόπο, ένα απότατο χρόνο που συμπίπτει με την αρχή της ιστορίας του ανθρώπινου είδους.»
Συντονισμός έκθεσης: Αλέξανδρος Παπαγιάννης-Καθηγητής Ε. Μ. Πολυτεχνείου, Άννα Μυκονιάτη, Ιστορικός Τέχνης-Επιμελήτρια ΚΜΣΤ. [elculture]