Τα τελευταία χρόνια ανασφάλειας μέσα από το φάσμα της οικονομικής κρίσης μέσα σε ένα πολιτισμικό και κοινωνικό κλίμα απαξίωσης και καχυποψίας προς τον άνθρωπο ως πρόσωπο και πολιτικοκοινωνικό ον, μέσα στην γενικευμένη πεποίθηση της κυριαρχίας της αναξιοκρατίας και κοινωνικής απαξίωσης, αναζητώ εργαλεία και μεθόδους που θα υποδείκνυαν έστω ρομαντικά μία διέξοδο από όλη αυτή τη συγκυριακή εξωγενή παθολογία.
Στο πλαίσιο της προσωπικής μου αντίστασης γνωρίζω πλέον καλά πως ότι επιθυμώ να αλλάξει, το αλλάζω πρώτα εγώ! Και αρχίζω με την θετική σκέψη της καθημερινότητας που εκ των πραγμάτων παράγει θετική ενέργεια που με τη σειρά της παράγει χαμόγελο ευεξία δύναμη και πάσης φύσεως έργο θεάρεστο.
Ας μην επιτρέψουμε να γίνουμε απλοί θεατές της ζωής μας και της υποταγής του μέλλοντος των παιδιών μας. Ας μην χάνουμε την ελπίδα και την προσπάθεια προς το Ωραίο..διότι, κατά τον Αριστοτέλη, ‘…έρχεται η στιγμή που η Ευκαιρία συναντά την Προσπάθεια..’ !
Η τέχνη, στην κάθε της μορφή, ως τροφή της ψυχής του ανθρώπου, ως οξυγόνο του νου στην αναζήτηση του Ωραίου, αλλάζει το βλέμμα του, αλλάζει την οπτική του. Η αλλαγή αυτή έχει σχέση με το προσωπικό του αξιακό σύστημα, αναζητά την άλλη πλευρά του ορατού, του γνωστού, του οικείου. Αναζητά το νόημα του άρρητου.
Η τέχνη παντοτινά φωτίζει τους γρίφους, αποκαλύπτει την κατανόηση του ανθρώπινου όντος, των αναγκών, των αναμνήσεων, των ονείρων και των οραμάτων του, αλλά και την ενότητά του με τη φύση και το σύμπαν αιώνες τώρα.
Ο άνθρωπος, μέσα από την κοινωνική και πολιτιστική δυναμική της τέχνης προέβαλλε τις αγωνίες τις σκέψεις και τις λύπες του αλλά επέδειξε και την ευημερία και καταξίωσή του. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, αν και διεύρυνε τη θέση της, την εισήγαγε ως πολιτισμικό προϊόν στην παγκόσμια Aγορά καθιστώντας την ‘επενδυτικό εργαλείο’ και μοχλό της οικονομικής του εξασφάλισης, αξιοποιώντας ταυτόχρονα την τεράστια δυναμική της.
‘…τα έργα τέχνης έχουν καταλάβει στην εποχή μας τη θέση που κατείχε κάποτε ο χρυσός ως τοποθέτηση πλούτου..’ λέει με πολύ σαφήνεια ο Larry Fink, επικεφαλής της μεγαλύτερης εταιρίας διαχείρισης πλούτου στον κόσμο, της γνωστής μας BlackRock! Όπως χαρακτηριστικά είπε σε πρόσφατο συνέδριο στη Σιγκαπούρη ‘ο χρυσός έχει χάσει τη λάμψη του και υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί για την αποθήκευση πλούτου που μπορούν ευκολότερα να προσαρμόζονται στον πληθωρισμό…’ τονίζοντας πως ‘…οι δύο μεγαλύτερες αποθήκες πλούτου σε διεθνές επίπεδο είναι σήμερα η τέχνη και, δεν αστειεύομαι, τα διαμερίσματα στο Μανχάταν..στο Λονδίνο…’
Στον κατάλογο αυτόν στα χέρια σας, μπορεί να μην υπάρχουν διαμερίσματα στο Λονδίνο ή στο Μανχάταν, υπάρχουν όμως έργα τέχνης, δείγματα της υψηλότερης ελληνικής δημιουργικότητας και εικαστικού πλούτου των τελευταίων δύο αιώνων, από τον Βολανάκη, τον Παρθένη και τον Στέρη, από τον Μαλέα, τον Λύτρα και τον Παπαλουκά, ως τους πολύ σπουδαίους μας Βασιλείου, Τσίγκο, Ακριθάκη κ.α…που θα μπορούσαν ίσως να γίνουν αύριο τα κλειδιά..του Μανχάταν ή.. της αναγεννημένης Ελλάδας μας. Ανάμεσα στα αριστουργήματα, στην σελίδα 44 π.χ., βρυχάται ένα κομμάτι από τη σειρά ‘πάθη σωμάτων’ κι ακούω ακόμα τα λόγια του Οσκαρίστα δημιουργού του «…μόνη ελπίδα οι νέοι, που όσο κι αν προσπαθούμε να τους βάλουμε σε καλούπια, αυτοί αντιστέκονται. (…). Εχοντας εμείς ευτελίσει κάθε θεσμό, κάθε όραμα, κάθε ιδέα, πετύχαμε να τους ελευθερώσουμε από τις δομές της υποταγής που συνθέσαμε για να δημιουργήσουμε ένα “ποίμνιο” υπάκουο. Υπάρχει σ’ αυτή την αντίσταση η ελπίδα για όλους μας».
Και αφού στις Τέχνες είμαστε καλοί…αιώνες τώρα..ας επενδύσουμε με πιότερο πάθος εκεί… με επιμονή και εμπιστοσύνη..για τους επόμενους αιώνες. Για ένα αύριο που όλοι προσμένουμε φωτεινότερο.
[Θάνος Ευαγγελινός]
Ιούνιος 2015
Ο κατάλογος είναι διαθέσιμος σε μορφή PDF εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου