Βιογραφία: Ράλλης Κοψίδης (1929-2010)

O ζωγράφος, χαράκτης και πεζογράφος Ράλλης Κοψίδης, γεννήθηκε στο Κάστρο Λήμνου το 1929, από πρόσφυγες γονείς που μετά το 1922 ζούσαν στην Αλεξανδρούπολη. Το 1949 εγκαταστάθηκε στη μεταπολεμική Αθήνα για να σπουδάσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στον Φώτιο Κόντογλου (1953-1959), ο οποίος τον επηρέασε βαθειά στην εικαστική του μορφολογία.

Αγιογράφησε πολλές εκκλησίες στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Οι ναοί στο μοναστήρι του Cheverogne στο Βέλγιο και στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Chambesy της Γενεύης στην Ελβετία, είναι αγιογραφημένοι από τον ίδιο. Το τελευταίο αυτό έργο προβλήθηκε ιδιαίτερα στον ελληνικό και ξένο τύπο.  Πρόκειται για μια πετυχημένη όντως προσπάθεια εμπλουτισμού της μεταβυζαντινής αγιογραφικής παράδοσης με την υπερρεαλιστική απεικόνιση του ελληνικού μικρόκοσμου.

Εκτός από ζωγράφος και χαράκτης ο Ράλλης Κοψίδης ήταν και δόκιμος πεζογράφος. Έγραψε και εικονογράφησε αρκετά βιβλία και περιοδικά, τα οποία εξέδωσε ο ίδιος. Απλός και απέριττος, με ένα καθαρά ιδιότυπο προσωπικό ύφος με έντονα μεταβυζαντινά στοιχεία, δημιούργησε τους δικούς του ήρωες: γέροντες, παιδάκια και γυναίκες μιας άλλης εποχής, ανθρώπους του μόχθου. Αντλεί τη θεματολογία του από τις μνήμες της Ανατολής, αλλά και από την Ελλάδα που μεταλλάσσεται. Το Λαύριο της εγκατάλειψης και της παρακμής, η Λήμνος των παιδικών χρόνων και της φαντασίας του, τοπία με ερημικές παραλίες, σπίτια παλιά, κτήρια ερειπωμένα, σωροί με μπάζα και σκουπίδια, απεικονίζονται σε μια έντονη υπερρεαλιστική ατμόσφαιρα.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών στις14 Αυγούστου 2010 και κηδεύτηκε στις 16 Αυγούστου, σε στενό οικογενειακό κύκλο, στο νεκροταφείο Γλυφάδας.

Η τεχνοκριτικός Αθηνά Σχινά γράφει γι’αυτόν: «Ο Ράλλης Κοψίδης την αίσθηση της αφής και της ακοής την μετατρέπει σε εικόνα. Αφηγείται ό,τι έψαυσε και άγγιξε, ότι άκουσε και γνώρισε, ό,τι παρατήρησε και με την μνήμη του το ανακαλεί... Με ένα μοναδικό ύφος αφηγείται, συνταιριάζει, συναιρεί και διαστέλλει στον χρόνο, τους ρυθμούς και τους τρόπους μιας συμβίωσης παραδοξοτήτων κι αντιθέσεων. Οι εικόνες του λειτουργούν ως μία μεταφορική γλώσσα εννοιών, που εμπεριέχει συμβολισμούς, αλληγορίες, ένα άρωμα λεπτής ειρωνείας και μια κριτική διάσταση"

Έργα του Ράλλη Κοψίδη βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Μουσείο Βορρέ, το Τελλόγλειο Ίδρυμα, την Πινακοθήκη Ιωαννίνων, την Πινακοθήκη του Δήμου Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σε ιδιωτικές συλλογές. Επιπλέον, η δημοπρασία που διενεργεί ο κ. Πέτρος Βέργος στις 6-9 Ιουνίου παρέχει την ευκαιρία στους φιλότεχνους να δουν κάποια από αυτά.

[Επιμέλεια: Βικτωρία Φ. Κουτσουπιά, για το Ινστιτούτο Μελετών Ελληνικής Τέχνης  ARTEM.GR]

Βιογραφίες: Νικόλαος Φερεκίδης

Ο ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Ν. Φερεκίδης γεννήθηκε στη Νάπολη το 1862. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1888-1892). Το 1901 μετέβη στο Μόναχο κατόπιν εντολής του διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Στέφανου Στρέιτ, για να αντιγράψει μεγάλες συνθέσεις του Γερμανού ζωγράφου Peter Von Hess με θέματα την άφιξη του Όθωνα στο Ναύπλιο και στην Αθήνα. Τα έργα αυτά κοσμούν σήμερα το κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Μόναχο, όπου εξακολούθησε να δουλεύει και μετά. Το 1909 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. 

Μαζί με τον αρχιτέκτονα Αργύρη Ζάχο, που είχε επιστρέψει από τη Γερμανία νωρίτερα, περπάτησαν την Ελλάδα από άκρη σε άκρη αποτυπώνοντας σε φωτογραφίες και σε σχέδια κτίσματα βυζαντινά, μεσοβυζαντινά και παραδοσιακά. 

Το διάστημα 1919-1922 έζησε στη Θεσσαλονίκη, όπου φιλοτέχνησε αντίγραφα των ψηφιδωτών και τοιχογραφιών του ναού του Αγίου Δημητρίου. Πιθανότατα την εργασία αυτή του ανέθεσε ο υπεύθυνος των έργων αναστήλωσης τους ναού που  είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από την πυρκαγιά του 1917. Όλα τα αντίγραφα παραστάσεων του Αγίου Δημητρίου χαρακτηρίζονται από απόλυτη πιστότητα στα βυζαντινά πρωτότυπα του 7^ου αιώνα. Αργότερα αυτά αγοράστηκαν από το Βυζαντινό Μουσείο. Επίσης, πολλά έργα του βρίσκονται και στην Εθνική Πινακοθήκη.   

Πέθανε στην Αθήνα το 1929, έχοντας χαρακτηριστεί ως «ζωγράφος του ελληνικού τοπίου». Πραγματικά, ο ζωγράφος απεικονίζει είτε την ελληνική φύση,  είτε την ελληνική παράδοση, στενά συνδεδεμένη με την ορθόδοξη Εκκλησία. Δύο έργα του «Καλόγερος» (1913) και «Βυζαντινή Εκκλησία» (1917),  εκθέτει ανάμεσα σε πολλά άλλα ο κ. Πέτρος Βέργος στη δημοπρασία του στις 9 Ιουνίου στην Αθήνα. Και αυτά αντλούν τη θεματογραφία τους από καθαρά ελληνικές παραδοσιακές πηγές.

[Επιμέλεια: Αντώνης Δ. Κουτσουπιάς για το Ινστιτούτο Μελετών Ελληνικής Τέχνης ARTEM.GR]

Βιογραφίες: Νικόλαος Κεσσανλής (1859-1931)

Ο ζωγράφος και αγιογράφος Νικόλαος Κεσσανλής, με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1859.

Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στη Ρώμη. Εργάστηκε στην Ιταλία και στη Γαλλία.

Επέστρεψε στη γενέτειρά του Κωνσταντινούπολη, όπου παράλληλα με τη φιλοτέχνηση έργων δίδασκε και τεχνικά στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. 

Στη Θεσσαλονίκη, όπου μετοίκησε αργότερα, ίδρυσε εργαστήριο Καλών Τεχνών, ενώ δίδασκε και στο 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων.

Ο ακαδημαϊκός ρεαλισμός και η ακρίβεια στα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, επαναλαμβάνονται στη ζωγραφική του. 

«Η νέα με βεντάλια» (1897), που εκτίθεται στη δημοπρασία Ψαθάρη στις 6 Ιουνίου, αποτελεί τυπική περίπτωση της τεχνοτροπίας του. 

Τα έργα του, προσωπογραφίες, ιστορικές σκηνές και θρησκευτικές παραστάσεις, κοσμούν τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, την Πινακοθήκη  Δήμου Θεσσαλονίκης, το Πολεμικό Μουσείο, αλλά και πολλές εκκλησίες. 

Το ταλέντο του Νικόλαου Κεσσανλή, κληρονομήθηκε αναμφίβολα από τον εγγονό του, ο οποίος φέρει και το όνομά του (Νίκος Κεσσανλής 1930-2004).

[Επιμέλεια: Φώτης Δ. Κουτσουπιάς]

Βιογραφία: Μιχαήλ Κάσσιαλος (1875-1974)

 Δε χρειάζεται  να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί ότι πρόκειται για έναν ξεχωριστό καλλιτέχνη. 

 

Αρκεί να δει το αντιπροσωπευτικό έργο του «Το σκαρπάδικο του Κάσσιαλου(1)», που εκθέτει ο οίκος Ψαθάρη στην επικείμενη δημοπρασία του Ιουνίου. Στο έργο αυτό ο καλλιτέχνης αναπαριστά τον εαυτό του σε ώρα εργασίας μέσα σ’ ένα τσαγκαράδικο. Πρόκειται βέβαια για το δικό του τσαγκαράδικο, το οποίο διατήρησε ως μέσο βιοπορισμού για δύο περίπου δεκαετίες.

Γεννημένος στην Άσσια της Κύπρου το 1875, είχε την ευκαιρία να πάρει λίγα μαθήματα αγιογραφίας από το δάσκαλο του χωριού και αγιογράφο Κ. Πετρίδη. 

Δεκατριών ετών τον έστειλε ο πατέρας του να μάθει την τέχνη του τσαγκάρη, την οποία στη συνέχεια εξάσκησε ως επάγγελμα. Μόλις το 1957 ξανάπιασε το χρωστήρα, για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της ζωής του (1960-1974).  

Επέλεγε θέματα από την καθημερινή ζωή του χωριού, με έμφαση στις λεπτομέρειες, με αμεσότητα και μορφές ήρεμες, με χώρους πολύχρωμους, συνθέτοντας σύνολα που αποπνέουν τη βυζαντινή και λαϊκή παράδοση της Κύπρου. 

Τα διακοσμητικά χαρακτηριστικά της ανατολίτικης τέχνης και η δομική αυστηρότητα της  κλασσικής αρχαιότητας συναντιούνται στη γόνιμη φαντασία του ζωγράφου, με αποτέλεσμα να θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης κυπριακής ναίφ τέχνης. 

Τα έργα του –εκτός από Ελλάδα και Κύπρο- παρουσιάστηκαν στο Λονδίνο, τη Ζυρίχη και τη Μπρατισλάβα.

Πέθανε στη Λάρνακα το 1974. 

(1) η κυπριακή γραφή -και προφορά- είναι "Κκάσσιαλος" (με διπλό αρχικό "κ")

[Επιμέλεια: Μιχάλης Δ. Κουτσουπιάς,  για το Ινστιτούτο Μελετών Ελληνικής Τέχνης  ARTEM.GR]

Εκθέσεις-Δημοπρασίες: Δημοπρασία οίκου Ψαθάρη στη Λευκωσία.

Μορφές μιας άλλης εποχής…

Κωνσταντίνου Σοφιανόπουλου,
Βοσκόπουλο,  39 x 29 cm

Απόστολου Γεραλή, στην αυλή,
  11.5 x 15.5 cm

Αξιόλογα από αντικειμενική σκοπιά και  ενδιαφέροντα από κάθε άποψη τα έργα που εκτίθενται στις 6, 7 και 8 Ιουνίου στη Λευκωσία. Πρόκειται για την  ένατη δημοπρασία  Κυπρίων και Ελλαδιτών καλλιτεχνών που διενεργεί ο οίκος Ψαθάρη. 

Εμμανουήλ Ζέπος,
Κατοχή-Πείνα,  96 x 70 cm

Από τη μεγάλη ποικιλία που χαρακτηρίζει τη συλλογή ως προς τη θεματογραφία, τις χρονικές περιόδους και την τεχνοτροπία (τοπία, νεκρή φύση, αφαιρετικά, γλυπτά),  εμείς θα σταθούμε στα έργα που παραπέμπουν σε μορφές μιας άλλης εποχής. 

 Θα ξεχωρίσουμε το «Ρόδιο» και τη «Ροδίτισσα»  της Θάλειας Καραβία (1871-1960), τη θηλυκή φιγούρα «στην αυλή» του Απόστολου Γεραλή (1886-1983),  τις «Γειτόνισσες» του Γιάννη Τρικογλίδη (1891-1962), «Το μυστικό» της Σοφίας Λασκαρίδου (1882-1965). Βέβαια, για όσους έχουν διαβεί τη μέση ηλικία, εικόνες όπως το «Βοσκόπουλο» του Κωνσταντίνου Σοφιανόπουλου (1910-1990), η «Αγρότισσα» του Ηλία Καρσερά (1955-2009) και «Το φούρνισμα» του Θεόδωρου Λαζαρή (1882-1978), είναι γνώριμες όσο και αγαπητές. 

Αντίθετα, τα εφηβικά πρόσωπα στην «Κατοχή-Πείνα», που απεικονίζει τόσο ρεαλιστικά ο Εμμανουήλ Ζέπος (1905-1995), δραματοποιούν  θλιβερές για τον ελληνικό λαό εποχές.

Για μια σφαιρική άποψη των εκτιθέμενων έργων μπορείτε να  επισκεφθείτε την ιστοσελίδα http://www.psatharis-auctions.com.cy.
[απο το Ινστιτούτο Μελετών Ελληνικής Τέχνης  ARTEM.GR]

Άρθρο: Η Καλλιτεχνική – Ιστορική Συλλογή της Εθνικής Τράπεζας

Οι ιστορικοί πίνακες ζωγραφικής που εκτίθενται κάθε φορά στην Εθνική Πινακοθήκη είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της συλλογής της Εθνικής Τράπεζας. Ο συνολικός αριθμός έργων ιστορικών και άλλων που κατέχει η Εθνική Τράπεζα είναι  2500 και πλέον.

Τα κριτήρια για την απόκτηση των συγκεκριμένων έργων  από την Εθνική Τράπεζα  ήταν  πρωτίστως  ιστορικά, αλλά και ποιοτικά. Τα έργα  επελέγησαν μέσα από χιλιάδες άλλα, αφού η ελληνική ιστορία αποτέλεσε και αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους μεγαλύτερους Έλληνες ζωγράφους. Στο σύνολό τους, καταφέρνουν να παρουσιάσουν εικονογραφικά ολόκληρη την ιστορία της νεώτερης ελληνικής τέχνης. Ειδικότερα οι πίνακες με μνημειακές διαστάσεις, παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, ο επιβλητικός πίνακας του  Νικηφόρου Λύτρα (1899), που απεικονίζει τον βασιλιά Όθωνα  με την εθνική φορεσιά, είναι ένας   πίνακας με σημαντικό ιστορικό βάρος.  Άλλοι ιστορικοί πίνακες της συλλογής είναι  η θαλασσογραφία του Κωνσταντίνου Βολανάκη με θέμα τα εγκαίνια της διώρυγας της Κορίνθου (1893), το έργο του Ηλία Ατζητήρη “Ο Μαυροκορδάτος στο Μεσολόγγι’’, η ελαιογραφία του Γιώργου Προκοπίου “Μέχρις Εσχάτων - 1940”  κ.α.  

Η Εθνική Τράπεζα από την ίδρυσή της το 1841 μέχρι σήμερα, δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ιστορική καλλιτεχνική δημιουργία, την οποία και στηρίζει με ποικίλους τρόπους. Στα 170 χρόνια αυτής της συλλεκτικής προσπάθειας, κατάφερε να συγκεντρώσει διαχρονικά όλους σχεδόν τους ιστορικούς πίνακες που φιλοτέχνησαν καταξιωμένοι καλλιτέχνες… 
(Η Συλλογή της Εθνικής Τράπεζας δεν περιορίζεται στα ιστορικά έργα, αλλά περιλαμβάνει όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας).

[Ινστιτούτο Μελετών Ελληνικής Τέχνης ARTEM.GR]

Βιογραφίες: ΡΕΝΕ ΜΑΓΚΡΙΤ- ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Ο Ρενέ Μαγκρίτ γεννήθηκε το 1898 στην πόλη Λεσίν του Βελγίου και πέθανε το 1967.

Ζούσε μοναχική και μικροαστική ζωή στο σπίτι του στις Βρυξέλες. 

Μετά το 1930 δεν μετακινήθηκε σχεδόν καθόλου από τις Βρυξέλες. Ήταν ένας καθημερινός άνθρωπος που συνήθιζε να βγάζει το σκύλο του για βόλτα στο παρακείμενο παρκάκι. Ήταν καθημερινός θαμώνας στο καφέ Greenwits. 

Αυτές οι καθημερινές του συνήθειες ήταν που τον βοήθησαν πολύ να ανιχνεύσει και να περιγράψει λεπτομέρειες της ζωής. Με ένα διαπεραστικό μάτι παρατηρούσε τα ασήμαντα, τα παράδοξα, τα απίστευτα, τα μικρά πράγματα που ήταν για αυτόν αιτίες έμπνευσης και δημιουργίας. 

Τάσος Χρήστου. Άνθρωποι σε κρίση,
ακρυλικό σε χαρτόνι, 25Χ25 c.m.

Οι άνθρωποι με το καπέλο είναι χαρακτηριστικό έργο που παρουσιάζεται ο ίδιος καλλιτέχνης μέσα στο αγαπημένο του περιβάλλον που είναι το ανώνυμο πλήθος. Άλλος ένας στόχος του καλλιτέχνη είναι να προβληματίσει τον θεατή.

Ο Μαγκρίτ έχει ακόμα ένα έντονο ενδιαφέρον τον τρόπο με τον οποίο η γλώσσα δίνει υπόσταση στη σκέψη. Κατά τον Μαγκρίτ ο θεατής  - αναγνώστης- ερμηνεύει τον πίνακα ανάλογα με τις εμπειρίες που διαθέτει. Η εικόνα δεν θα πρέπει να συγχέεται με το απτό αντικείμενο και κυρίως η λογική να μην τιθασεύει τα νοήματα.

 

Ο πλουραλισμός των εμπειριών είναι αυτός που καταργεί την απολυτότητα της σκέψης και του χωροχρόνου και ως εκ τούτου την προβλεψιμότητα…  

 [από το Ινστιτούτο Μελετών Ελληνικής Τέχνης ARTEM.GR]          

Aρθρο: από το Περιοδικό ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ (1902)

 

Θ. Χρήστου - Λάδι σε μουσαμά 40χ50cm

Θ.Κελέκη, ακρυλικό σε χαρτόνι, 43Χ31 c.m.

 

 

Μιχαήλ. Λάδι σε καμβά . 25χ20cm

 

 

 

 

 

[Περιοδικό Πινακοθήκη, τ.1, αρ.11, 1902 ]

Βιογραφία: Τάσος Χρήστου

Τάσος Χρήστου, αγροκτήματα, λάδι σε μουσαμά, 24Χ30, Άνοιξη 2011.

O Τάσος Χρήστου, ένας από τους πολλούς νέους Έλληνες καλλιτέχνες που έγιναν γνωστοί μέσα από το διαδίκτυο, γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το Σεπτέμβριο του 1976. Εντρύφησε στη ζωγραφική από μικρός. Γιος του σπουδαίου ζωγράφου – θαλασσογράφου Θανάση Χρήστου, επηρεάστηκε ασφαλώς από την τεχνοτροπία του. Επίσης σημαντική ήταν η επίδραση που δέχτηκε από τον αείμνηστο ζωγράφο Γιώργο Ζουμπούλη, καρδιακό φίλο του πατέρα του.

T. Χρήστου, λάδι σε μουσαμά, 50Χ70 cm [Artemit]

Τ.Χρήστου , μικτή τεχνική,
λάδι και ακρυλικό 26Χ35 cm.[Artemit]

Σύντομα ωστόσο βρήκε τον δικό του δρόμο. Αυτονομήθηκε και απέκτησε το προσωπικό του στυλ, όπως φαίνεται σε όλα του τα έργα. Η αφαίρεση έγινε το κυρίαρχο στοιχείο της τεχνοτροπίας του, άλλοτε σε  μεγαλύτερο και άλλοτε σε μικρότερο βαθμό. Οι δουλειές των τελευταίων μηνών, κάποιες μοντέρνες και πρωτοποριακές στη σύλληψή τους συνθέσεις, στάθηκαν αιτία να εγκαινιάσει δυο πολύ σημαντικές συνεργασίες στη Μασσαλία και το Τορόντο. Όπως γίνεται συνήθως, η αναγνώριση για το νέο ζωγράφο Τάσο Χρήστου ήρθε από εκεί που δεν περίμενε. Και βέβαια αυτό οφείλεται στις δυνατότητες του διαδικτύου.

Σύζυγός του είναι η Σοφία Χουλιάρα, η οποία, στα βήματα του συζύγου της και του πεθερού της, έχει επίσης να παρουσιάσει αξιόλογο καλλιτεχνικό έργο. [απο το Ινστιτούτο Μελετών Ελληνικής Τέχνης  ARTEM.GR]

Θέμα: ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  15-16 ΜΑΙΟΥ ¨ELECTRA PALACE¨

 

Δημοπρασία έργων Ελληνικής ζωγραφικής 19^ου και 20^ου  αιώνα από τον «Ελληνικό Δημοπρατικό  Οίκο Έργων Τέχνης  hellenicauctions.com».

Σε συνεργασία και για την ενίσχυση του ιδρύματος  ΑΣΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.  

Στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Δ\τής του οίκου αναφέρει:

Οφείλω να ευχαριστήσω δημόσια το διοικητικό συμβούλιο του «Ασύλου του παιδιού» για την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό μου και στον οίκο δημοπρασιών μας με την ανάθεση της τελικής αξιολόγησης και διάθεσης των έργων της γνωστής συλλογής «Γ. Τριανταφυλλίδη»…

Λ. Γεραλής, Λάδι σε μουσαμά, 30Χ40 c.m.

B. Γερμενή, Λάδι σε μουσαμά, 30Χ40 c.m.

          Η Τέχνη είναι το καταφύγιο από τα προβλήματα της καθημερινότητας, η χαραμάδα εκείνη που μας επιτρέπει να δούμε γυμνή την αλήθεια, να δούμε τον άγνωστο εαυτό μας, είναι το μέσον να υπερβούμε την απλοϊκότητά μας. Η Τέχνη είναι το χρυσάφι της Ελλάδας, είναι ο θαυμαστός της πολιτισμός που το πολιτικό κατεστημένο υποτίμησε με το κόστος διόρθωσης να σκιάζει τώρα το αύριο των παιδιών μας.

Η Τέχνη και ο πολιτισμός, ανίκητα στον χρόνο, ως η ψυχή κάθε λαού, δεν κατακτούνται και δεν φιμώνονται.

Θ. Χρήστου, Λάδι σε Καμβά, 80x110cm

Όπως ο Παρθένης, ο Μαλέας, ή ο Λύτρας και όλοι οι άλλοι ένωσαν τις σκέψεις, τη φαντασία και τα πινέλα τους και, ως «ομάδα Τέχνη», φώτισαν με το ελληνικό φως το σκοτάδι του Μονάχου, έτσι κι εμείς, σαν μία ομάδα-γροθιά πια μπορούμε να κατεβάσουμε με το έργο, την αλληλεγγύη και την ενότητά μας, το απεχθές εκείνο δάχτυλο από το προσβεβλημένο γλυπτό, με το οποίο, για μία ακόμη φορά το σκοτάδι του Μονάχου, πάσκισε να υποτιμήσει την κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Υ.Σ. Ο καθηγητής αρχιτεκτονικής του Α.Π.Θ. Γιάννης Τριανταφυλλίδης συλλέκτης και λόγιος κληροδότησε τα υπάρχοντά του και μαζί τη γνωστή συλλογή στο ίδρυμα «ΑΣΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ».

 Θάνος Ευαγγελινός

Μάϊος 2011 
[απο το Ινστιτούτο Μελετών  Ελληνικής Τέχνης  ARTEM.GR] 

Βιογραφίες: ΒΟΛAΝΑΚΗΣ 1837-1907

Πέντε άνθρωποι ακολούθησαν την κηδεία του μεγάλου θαλασσογράφου…

Ο  μεγάλος θαλασσογράφος Κ. Βολανάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της μεγαλονήσου Κρήτης το έτος 1837. Σχετικά με τον τόπο της καταγωγής του υπάρχουν διάφορες απόψεις. Έχουν αναφερθεί τα χωριά «Μπολάνια» του Ηρακλείου – από όπου  και το όνομα Βολανάκης. Καθώς επίσης  και το χωριό «Βολάνη» της περιοχής Ρεθύμνου. Γύρω στα  1851 και έως το 1855 σπούδασε στο φημισμένο  Ελληνικό Σχολείο Ερμούπολης Σύρου. Εκεί βρέθηκε με την οικογένειά του, ο οποία  είχε μεταφερθεί στη Σύρο για επαγγελματικούς λόγους. Καθηγητής του στη ζωγραφική  ήταν ο σημαντικός ζωγράφος Ανδρέας Κριεζής, σύμπτωση, που συνδέει αναγκαστικά τους δύο αυτούς νεοέλληνες ζωγράφους, με σχέση δασκάλου - μαθητή.

Κ. Βολανάκη "Σε Ηρεμα Νερά"

Το 1856 είναι χρονολογία σταθμός για τον ζωγράφο, ο Κ. Βολανάκης ταξιδεύει στην Τεργέστη όπου ήταν εγκατεστημένος ο Γεώργιος Αφεντούλης, έμπορος ζαχάρης, και προσλαμβάνεται στο λογιστικό τμήμα της επιχείρησης. Κάτω από τα λογιστικά βιβλία, ο νεαρός Βολανάκης σκιτσάρει. Ο Αφεντούλης τον ενθαρρύνει να αξιοποιήσει το ταλέντο του και τον στέλνει με δική του οικονομική υποστήριξη στο Μόναχο. Το έτος 1864 και  σε ηλικία 27 ετών, εγγράφεται στη Βασιλική Ακαδημία των Τεχνών της γερμανικής πόλης. Εκεί συνδέεται με κορυφαίους ζωγράφους του προηγούμενου αιώνα, τον Νικόλαο Γύζη, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Πολυχρόνη Λεμπέση και τον Γεώργιο Ιακωβίδη. Στα πλούσια μουσεία του Μονάχου θα γνωρίσει την ολλανδική θαλασσογραφία του 17ου αιώνα και τους εκπροσώπους της ιταλικής πανοραμικής άποψης πόλεων, και θα γίνει ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της θαλασσογραφίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το 1866 προκηρύσσεται διαγωνισμός για την απεικόνιση της ναυμαχίας της Λίσσας. Η συμμετοχή του στον διαγωνισμό, τον κάνει ευρύτερα γνωστό. Τον ίδιο χρόνο χρονολογείται η πρώτη θαλασσογραφία του: «Ψαρόβαρκες στην παραλία της Τεργέστης».

Θ.Χρήστου, Ελαιογραφία, 30Χ40εκ.

Το έτος 1883 ο Κ. Βολανάκης επιστρέφει στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στον Πειραιά όπου διατηρεί και το ατελιέ του. Εκεί μένει μέχρι το θάνατό του. Διδάσκει στο Σχολείο των Τεχνών (Πολυτεχνείο) έως το 1903, οπότε και παραιτείται για λόγους υγείας, ενώ το 1896, με πρωτοβουλία διαφόρων καλλιτεχνών ιδρύεται υπό τη διεύθυνση του Βολανάκη στον Πειραιά, σχολή ζωγραφικής, το «Καλλιτεχνικόν Κέντρον», σε χώρους που έχει παραχωρήσει ο Δήμος. Το 1907, ο Βολανάκης πεθαίνει - φτωχός και ξεχασμένος - από τα επακόλουθα της κήλης από την οποία έπασχε. Κηδεύεται μια ημέρα αργότερα, ημέρα των Δημοτικών Εκλογών. Πέντε άνθρωποι ακολούθησαν την κηδεία του μεγάλου θαλασσογράφου…