Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Έλληνες Ζωγράφοι: Δημήτριος Γαλάνης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1882. Ο πατέρας του ήταν φιλόλογος και καταγόταν από την Κύμη. Από το 1897 έως το 1899 σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, με δάσκαλο στο σχέδιο τον Νικηφόρο Λύτρα.
Με υποτροφία μιας γαλλικής σατυρικής επιθεώρησης, το 1900 πήγε στη Γαλλία για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού.
Από το 1902, ο Γαλάνης άρχισε να σχεδιάζει γελοιογραφίες για γαλλικά σατυρικά έντυπα. Κατά την περίοδο 1907–1909 έζησε στην Γερμανία, όπου εργάσθηκε ως γελοιογράφος για τα γερμανικά περιοδικά Simplicissimus και Lustige Blätter. Είχε ήδη νυμφευθεί τη Γαλλίδα Στεφανί-Ζυλί Μπουβιέ και είχε αποκτήσει έναν γιο, τον Ζαν-Σεμπαστιάν (Jean-Sébastien Galanis).
Στη Γαλλία, όπου επέστρεψε, παρουσίασε έργα του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ παράλληλα συνδέθηκε φιλικά με τον ποιητή Ζαν Μορεάς (γαλλικό ψευδώνυμο του Ιωάννη Α. Παπαδιαμαντόπουλου) και με Γάλλους καλλιτέχνες.
Με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχθηκε στην Λεγεώνα των Ξένων και έλαβε μέρος στην μάχη της Μάρνης. Το 1918 υπηρετούσε ως διερμηνέας με τα γαλλικό εκστρατευτικό σώμα στην Ελλάδα.
Εξαιτίας της υπηρεσίας του στην Λεγεώνα των Ξένων μετά τον πόλεμο απέκτησε την γαλλική υπηκοότητα. Ζώντας πλέον μόνιμα στο Παρίσι, στράφηκε αποκλειστικά στη χαρακτική• αρχικά στην ξυλογραφία και κατόπιν στην οξυγραφία. Έχοντας καθιερωθεί ως χαράκτης, εξέθεσε έργα του στο Λονδίνο, τις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη. Παράλληλα άρχισε να ασχολείται  με τη διακόσμηση βιβλίων με χαρακτικά έργα.
Το 1929 ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου τον προσκάλεσε στην Ελλάδα για να αναλάβει την έδρα της Χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά δε δέχθηκε για προσωπικούς λόγους. Κατά το διάστημα 1930–1937 δίδαξε χαρακτική στο εργαστήριό του στο Παρίσι. Σε αυτό το εργαστήριο, έλαβαν μαθήματα και πολλοί  Έλληνες καλλιτέχνες, όπως ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Π. Ρέγκος, η Μ. Ραφτοπούλου, ο Α. Βασιλικιώτης, ο Κ. Ηλιάδης κ.ά.
Το 1940 πέρασε μία μεγάλη δοκιμασία. Ο μοναχογιός του,  πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού, νυμφευμένος και πατέρας μιας μικρής κόρης, κατατάχθηκε στο Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό. Το Νοέμβριο του 1940, το πλοίο στο οποίο υπηρετούσε ο Ζαν-Σεμπαστιάν Γαλάνης χτυπήθηκε από γερμανικό υποβρύχιο στον Ατλαντικό Ωκεανό και ο νεαρός ναυτικός χάθηκε για πάντα στη θάλασσα.
Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, το 1945, ο Γαλάνης εκλέχθηκε καθηγητής στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και την ίδια χρονιά έγινε ισόβιο μέλος της γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών (Académie des Beaux-Arts). Το 1950 εκλέχθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, στην συλλογή του Τελλόγλειου Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ, στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, στις πινακοθήκες του Δήμου Αθηναίων, του Δήμου Ρόδου και αλλού.
[Επιμέλεια: Αντώνης Δ. Κουτσουπιάς, πρόεδρος Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]

Δεν υπάρχουν σχόλια: