Έλληνες Ζωγράφοι: Διαμαντής Διαμαντόπουλος (1914-1995)

	Ο Διαμαντής Διαμαντόπουλος γεννήθηκε το 1914 στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Αμέσως μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, το 1922, ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα.  Από μικρός έδειξε το ταλέντο του, όταν παρουσίασε τα πρώτα δείγματα της ζωγραφικής του.  Το 1929 δημοσίευσε σκίτσα του στο περιοδικό "Η Διάπλασις των Παίδων", με το ψευδώνυμο Ακάμας. Το 1930 στο "Ατελιέ" παρουσιάστηκαν τα πρώτα του έργα, ενώ τον επόμενο χρόνο εξέθεσε στο "Άσυλο Τέχνης". Από το 1931 ως το 1936 σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, με δασκάλους τον Δημήτριο Μπισκίνη και τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Προς το τέλος των σπουδών του, ταξίδεψε ανά την Ελλάδα, για να γνωρίσει τη βυζαντινή και τη λαϊκή τέχνη. Με σκοπό επίσης επιμορφωτικό επισκέφθηκε μουσεία και εκθέσεις στη Γαλλία και την Ιταλία.   Από τα εφηβικά του χρόνια ήταν φίλος με τον συγγραφέα Τάσο Αθανασιάδη και τον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη. Αργότερα ήρθε σε σύγκρουση με τον τελευταίο. Πίστευε ότι ο Τσαρούχης τον είχε «κλέψει», αν και τα έργα των δύο ζωγράφων διαφέρουν ως προς την θεματογραφία και την τεχνοτροπία.   Το 1949 οργάνωσε μεγάλη ατομική έκθεση στην γκαλερί Ρόμβος. Το 1950 συνεργάστηκε ως καθηγητής τεχνικών στο «Ελληνικό Σπίτι» της Αγγελικής Χατζημιχάλη. Την ίδια χρονιά αποφάσισε να απομονωθεί στο σπίτι-ατελιέ του στην Δάφνη, για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο έργο του. Παράλληλα, έπαψε να εκθέτει και να πουλάει έργα του, ως ένδειξη διαφωνίας στην εμπορευματοποίηση της τέχνης.    Το 1975, ο Ασαντούρ Μπαχαριάν τον έπεισε να ξαναγυρίσει στον κόσμο των εκθέσεων, να παρουσιάσει έργα του στο καλλιτεχνικό και πνευματικό κέντρο «Ώρα» στην Αθήνα, και να καταγράψει τις απόψεις του στο Χρονικό της «Ώρας». Η έκθεση αυτή τον έκανε και πάλι γνωστό στο ευρύ κοινό.  Έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στη Διεθνή Έκθεση Πλαστικών Τεχνών το 1977 στο Βελιγράδι, στα Ευρωπάλια το 1982 στις Βρυξέλλες και στη Μπιεννάλε της Βενετίας την ίδια χρονιά, ενώ το 1978 η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε αναδρομική παρουσίαση του έργου του.  Πέθανε στην Αθήνα το 1995. Συνοδεύτηκε στο στερνό του ταξίδι από ελάχιστους φίλους. Η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον ζωγράφο με έκθεση τριάντα έργων του (2001). Το 2007 έγινε επίσης έκθεση έργων του Διαμαντόπουλου από τη συλλογή Πορταλάκη. Εκπρόσωπος της ελληνοκεντρικής γενιάς του '30, ο Διαμαντόπουλος επηρεάστηκε από την παράδοση αλλά και από τα σύγχρονα ρεύματα και ιδιαίτερα τον κυβισμό. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην ανθρώπινη μορφή του καθημερινού μόχθου, την παρουσιάζει με σχήματα αδρά, σχεδόν πρωτόγονα, με μια ξεχωριστή ποιητικότητα και μουσικότητα. Λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας στο ύφος, ορισμένοι έλληνες τεχνοκριτικοί έφθασαν στο σημείο να συγκρίνουν τον Διαμαντόπουλο με σημαντικούς ζωγράφους όπως ο Πικάσσο, ο Κλέε κ.ά. Κι αν αυτή η σύγκριση θεωρείται υπερβολική, σίγουρα στον ελληνικό χώρο μπορεί κανείς να μιλά για την μοναδική «περίπτωση Διαμαντόπουλου». [Μαρία-Ωραιοζήλη Κουτσουπιά, για το Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]