Έλληνες Ζωγράφοι: Αλέκος Κοντόπουλος (1904-1975)

O ζωγράφος της Εθνικής Αντίστασης

	Γεννήθηκε στη Λαμία και μαθήτευσε κοντά στον αγιογράφο- ζωγράφο Γ. Σαραφιανό.       Το 1923, σε ηλικία 19 χρονών, εξέθεσε τα πρώτα του έργα ζωγραφικής σε ένα καφενείο στην Πλατεία του Λαού. Τον επόμενο χρόνο ήρθε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε σαν σκιτσογράφος στο περιοδικό «Φαντάζιο».  Παράλληλα γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1923-1929) κοντά στους Γ. Ιακωβίδη, Δ. Γερανιώτη, Π. Μαθιόπουλο και Νικόλαο Λύτρα. Στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι (1930-1932) όπου συνέχισε τις σπουδές του κοντά στους P. Le Doux και H. Morisset. Συγχρόνως έκανε αντίγραφα στο Λούβρο, ενώ σε ένα πολυήμερο ταξίδι του στο Βέλγιο, μελέτησε την φλαμανδική ζωγραφική.      Το 1932 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνδέθηκε με τον κύκλο των «Νέων Πρωτοπόρων». Το 1934 μετείχε στην ίδρυση των «Ελευθέρων Καλλιτεχνών». Το 1935 ξαναπήγε στο Παρίσι και εκεί παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών και στην Academie de la Grande Chaumiere και Colarossi. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1939 και τον επόμενο χρόνο επιστρατεύτηκε.    Στη διάρκεια της κατοχής πήρε μέρος στην Αντίσταση, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ καλλιτεχνών, δίνοντας σχέδια για χαρακτικά και αφίσες, καθώς και μια σειρά από 25 σχέδια για την Αντίσταση στην Πόλη των Αθηνών.    Το 1944 πρωτοστάτησε στην κίνηση για την ίδρυση του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου. Το 1949 ίδρυσε, μαζί με τους Κ. Αντύπα, Γ. Γαΐτη, Γ. Μαλτέζο, Δ. Χυτήρη και Λ. Λαμέρα την ομάδα «Οι Ακραίοι», τολμώντας για πρώτη φορά να παρουσιάσει έργα με ανεικονικές τάσεις. Παρουσίασε έργα του σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Συμμετείχε στις Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1953, 1955 (στην οποία τιμήθηκε με αργυρό μετάλλιο) και 1957, της Αλεξάνδρειας το 1959 και της Βενετίας το 1960.  Στη συνέχεια διορίστηκε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1969.  Το 1970 φιλοτέχνησε στο Μουσείο μια μεγάλη τοιχογραφία με θέμα την αρχαία ελληνική κεραμική. Το 1973 του απονεμήθηκε το Α΄ Κρατικό Βραβείο, το οποίο όμως αρνήθηκε να παραλάβει σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά του δικτατορικού καθεστώτος.    Άνθρωπος με ποικίλα ενδιαφέροντα, ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση βιβλίων και περιοδικών, έκανε διαλέξεις και εξέδωσε τα βιβλία "Η σημερινή ζωγραφική" (1951), "Εγκώμιον της Σιωπής" (1970), "Αισθητικά δοκίμια" (1971) και "Η πνευματική ευθύνη" (1973), που περιλαμβάνουν κείμενα σχετικά με θέματα τέχνης.  Μετά το θάνατό του, με δωρεά της γυναίκας του, το σπίτι του στην Αγία Παρασκευή λειτουργεί ως Βιβλιοθήκη Αλέκου Κοντόπουλου, ενώ στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας στεγάζεται η Πινακοθήκη Αλέκου Κοντόπουλου.    Το 1976 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη, την οποία ακολούθησαν άλλες αναδρομικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.    Πιστός στη ρεαλιστική απεικόνιση αρχικά, πρωτοπόρος στην ανεικονική τέχνη αργότερα, συντέλεσε αποφασιστικά στη διάδοση της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα που τόσο αγάπησε.  [Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Δ.Βόλνας, Aκρυλικό σε κ.πλακέ, 24Χ30cm Θ.Χρήστου, Λάδι σε καμβά, 50x70cm C. Nikolaou, μικτή τεχνική, 20χ30cm