Η ατομική έκθεση – αναδρομική από το 1980 ...ως τα τώρα του Γιώργου Τσακίρη, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα είδος σύνδεσης των ιδεών που ο καλλιτέχνης έχει αναπτύξει γύρω από την λειτουργία της φύσης στο καλλιτεχνικό έργο και όχι μόνον.
Η ίδια η φύση για τον Γ. Τσακίρη είναι το αντικείμενο.
Έτσι προηγήθηκαν οι επεμβάσεις με τους «Κήπους» 1984 μέσα στο ίδιο φυσικό τοπίο όπως και οι «Κερασιές» 1985 στο όρος Πάικο, το «Θερμοκήπιο» 1992 στο Γενί Τζαμί, το «Ενυδρείο» 1994, το «Εκτροφείο Σαλιγκαριών» και οι «Περιστερώνες» 1995, «Βάτραχοι σε Χειμερία Νάρκη» 1996, «Κλωσσομηχανές» 1997, 2000,2012, «Αλευρόψειρα» στην Bienalle της Αλεξάνδρειας 1997, οι «Νεκρές Φύσεις» 1999, η «Μούχλα του Ψωμιού» στην Στοκχόλμη, τη Βαϊμάκη , Πράγα, Ελσίνκι (Πολιτιστικές Πρωτεύουσες της Ευρώπης 1997-2000), το «Σκουλήκι της Ξενοφοβίας» στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων 2004, ο «Κυπαρίττινος» 2012., κ.α.
Ο Γ. Τσακίρης λειτουργεί ως ένας οργανωτής των τρόπων και των συνθηκών εκείνων μέσα από τις οποίες η φύση θα λειτουργήσει στην απόλυτη αυτάρκειά της.
Είναι λειτουργικές εγκαταστάσεις που έχουν ως γνώμονα την ιδέα ότι η φύση δεν θα έπρεπε να παραποιηθεί στην σύστασή της – οργανικά και βιολογικά.
Ο Ντένης Ζαχαρόπουλος ιστορικός τέχνης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο βιβλίο που συνόδευε την μεγάλη αναδρομική έκθεση του Γ. Τσακίρη στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης μεταξύ των άλλων σημειώνει:
(...) μέσα απ αυτήν την παιδεία ο Γ. Τσακίρης είναι ένας από τους σημαντικούς καλλιτέχνες που σφραγίζουν την γενιά του, κρατούν μια σοβαρή απόσταση από την ηθική και κοινωνική κατρακύλα που η κοινωνία των υπηρεσιών θα επιβάλει σε μια κοινωνία παραγωγής έργου και σημασίας από την δεκαετία του ΄80 και μετά διεθνώς.(...)
Ο Γ. Τσακίρης είναι καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου