Έλληνες Ζωγράφοι: Περικλής Βυζάντιος

Μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος. 

Ο Περικλής Βυζάντιος γεννήθηκε το 1893 στην Αθήνα και ήταν γόνος φαναριώτικης οικογένειας. Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήριο του Ευαγγέλου Ιωαννίδη. Το 1911 πήγε στο Μόναχο. Την ίδια χρονιά εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, για να σπουδάσει στην École des beaux-arts και στην Académie Julian. Το 1915 επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1916 άνοιξε δικό του εργαστήριο στην Αθήνα και την ίδια χρονιά πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση. Το 1917, συμμετείχε στην ίδρυση της Ομάδας «Τέχνη» ως ο νεότερος της ομάδας, ενώ άρχισε να ασχολείται και με τη σκηνογραφία.

Το έργο του από τα πρώτα κιόλας χρόνια της καλλιτεχνικής του διαδρομής, σχετίζεται περισσότερο με τις καλλιτεχνικές εξελίξεις του Παρισιού. Η θεματολογία του είναι πλούσια. Στην πρώιμη δημιουργία του ανήκουν έργα με σκηνές της αστικής ζωής και προσωπογραφίες, ενώ αργότερα τον απασχόλησαν ηθογραφικά έργα και  η απεικόνιση του τοπίου.

Κατά το 1920–1922, μαζί με τον Παπαλουκά και τον Ροδοκανάκη ακολούθησε τον ελληνικό Στρατό στην Μικρά Ασία ως πολεμικός ζωγράφος. Τα περισσότερα από τα έργα της περιόδου εκείνης χάθηκαν στην καταστροφή της Σμύρνης. Ήταν ο επίσημος σκιτσογράφος της Δίκης των Έξι το 1922.

Μαζί με άλλους καλλιτέχνες το 1928 ίδρυσε την Καλλιτεχνική Λέσχη «Ατελιέ».

Το 1930 διορίστηκε σκηνογράφος του Εθνικού Θεάτρου και δημιούργησε τα σκηνικά της  «Ειρήνης» του Αριστοφάνη.

Το 1934 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Βενετίας. Την ίδια χρονιά δημιούργησε σχολή ζωγραφικής, η οποία λειτούργησε με επιτυχία μέχρι το 1941. Η σημαντικότερη όμως πρωτοβουλία του υπήρξε η ίδρυση παραρτήματος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών  στην Ύδρα το 1936, όπου ανέλαβε αργότερα και τη διεύθυνση (1945). Με την παραμονή του εκεί συντέλεσε στη διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα του νησιού και στη λειτουργία του Παραρτήματος σαν πνευματικό κέντρο και φυτώριο νέων καλλιτεχνών. Παράλληλα με αυτές, και άλλες εκθεσιακές δραστηριότητες, δημοσίευε γελοιογραφίες και σκίτσα σε εφημερίδες της Αθήνας, υπογράφοντας με το ψευδώνυμο «Σκόπελος». 

Οι γελοιογραφίες σταμάτησαν με την κήρυξη του πολέμου το 1940. Αντ’ αυτών, ο Περικλής Βυζάντιος φιλοτέχνησε την αφίσα του Πολεμικού Λαχείου, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για τις οικογένειες των στρατιωτών.

Μετά τον πόλεμο παρουσίασε έργα του σε πολλές ατομικές εκθέσεις (1948, 1950, 1958, 1964 και 1967). Το 1971 ξεκίνησε να γράφει την αυτοβιογραφία του, αρρώστησε όμως και πέθανε το 1972. Το ημιτελές έργο εκδόθηκε το 1995 από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης.

[Φώτης Δ. Κουτσουπιάς, για το artem.gr]