Έλληνες Ζωγράφοι: Συμεών Σαββίδης

Γεννήθηκε στην  Τοκάτη (αρχαία Ευδοκιάδα) του Πόντου το 1859.
Οι γονείς του, ευκατάστατοι έμποροι, τον έστειλαν να σπουδάσει στην Εμπορική Σχολή της Χάλκης στην Κωνσταντινούπολη. Συνέχισε με σπουδές αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο της Αθήνας (1878–1880). Με ιδιωτική υποτροφία ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία του Μονάχου (1880–1887) με δασκάλους το Γύζη, τον Ludwig von Löfftz και τον Wilhelm von Diez.

Το διάστημα που έμεινε στο Μόναχο επισκεπτόταν την πατρίδα του στον Πόντο, αντλώντας παράλληλα θεματικό υλικό για τα έργα του. Παρουσίασε πίνακές του σε μεγάλες διεθνείς εκθέσεις στο Βερολίνο, την Λειψία, το Αμβούργο, τη Βιέννη, το Παρίσι και το Λονδίνο. Το 1925 επέστρεψε φτωχός και άρρωστος στην Αθήνα, όπου και πέθανε δύο χρόνια αργότερα.
Ο Σαββίδης θεωρήθηκε ως εκφραστής της Σχολής του Μονάχου και  συγκεκριμένα κατατάχτηκε στους «οριενταλιστές», καθώς ασχολήθηκε με ανατολίτικα ηθογραφικά θέματα. Εντούτοις, στα τελευταία χρόνια της ζωής του ζωγράφισε πολύ ύπαιθρο με πλούσιο φως, τόσο που να κατηγορηθεί ότι «αφήνει τον γερμανικόν τρόπον της εκφράσεως διά να μαθητεύση εις το σχολείον της φύσεως».
Τις απόψεις του για την τεχνική της ζωγραφικής τις παρουσίασε στο σύγγραμμά του Έργα και πάρεργα, το οποίο εξέδωσε στην γερμανική γλώσσα. Με το ίδιο τίτλο το προσωπικό του σημειωματάριο,  φυλάσσεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας. Μεγάλα μουσεία της Ελλάδας φιλοξενούν έργα του, πολλά από τα οποία είχε υπογράψει ως «S. Sabbides».
[Επιμέλεια: Αντώνης Δ. Κουτσουπιάς, Πρόεδρος Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]