Έλληνες Ζωγράφοι: Γεώργιος Μούγιος (1906-1986)

	Παθητική και σιωπηρή στάση των καλλιτεχνών μαρτυρά ψυχική και ηθική κατάπτωση… Ο Γ.  Μούγιος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1906  και πέθανε στην Αθήνα το 1986.  Μαθήτευσε  κοντά στους Γ. Ιακωβίδη, Γ. Ροιλό, Δ. Γερανιώτη και Σ. Βικάτο.  Φοίτησε για ένα χρόνο στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από τη διαρκή αλλαγή ύφους. Τα έργα του είναι κατά κύριο λόγο  συνθέσεις με ανθρώπινες μορφές, που τις απέδιδε ρεαλιστικά, αξιοποιώντας παράλληλα εξπρεσιονιστικά στοιχεία, αλλά και έργα με σουρεαλιστικό περιεχόμενο, εμπνευσμένα από τη σύγχρονη ιστορία.  Ο ζωγράφος Γεώργιος Μούγιος καταθέτει τις απόψεις του για την τέχνη:  «Αφήνω πάντα την  ψυχή μου να οδηγήσει το χέρι μου και το χρωστήρα μου. Και έχω εμπιστοσύνη στον οδηγό αυτόν, γιατί μέχρι τώρα δεν με έχει γελάσει. Το αίσθημα παίζει για μένα τον καθοριστικότερο και τον μεγαλύτερο ρόλο σε κάθε καλλιτεχνική μου δημιουργία. Πάνω από όλα με ενδιαφέρει πάντα και πρώτα ο άνθρωπος. Οι συγκινήσεις του και  οι λύπες του.  Τέχνη είναι να δείξει ο καλλιτέχνης  στον κόσμο, σε στιγμές σημαντικές, το χρέος του. Να δείξει στον κόσμο πως δεν χάθηκαν και δεν ισοπεδώθηκαν οι μεγάλες ηθικές αξίες. Πως δεν έπαψε να υπάρχει προοπτική παρηγοριάς και ορίζοντας του μέλλοντος. Πιστεύω στη πάλη και στον αγώνα που φέρνουν τη λύτρωση. Πάλεψα με τη ζωή για να κατορθώσω κάτι. Και στο καλλιτεχνικό μου έργο, άνθρωποι και ζωή βρίσκονται σε έναν  αδιάκοπο αγώνα. Η πάλη δείχνει σαν συνισταμένη το νόημα όλου του έργου μου και της ζωής μου. Οι καλλιτέχνες με το έργο τους, το λόγο και τις πράξεις τους, οφείλουν να οδηγούν τους συνανθρώπους τους στη δημιουργική ανάταση. Παθητική και σιωπηρή στάση των καλλιτεχνών μαρτυρά  ψυχική και ηθική κατάπτωση.  Οι καλλιτέχνες που έχουν κλειστεί στον εαυτό τους, δεν μιλούν παρά μονάχα σε μερικούς «μιλημένους».  Οι αληθινoί καλλιτέχνες παραστέκονται πρώτοι στους δίκαιους  λαϊκούς αγώνες  αλλά και στο πάσχοντα  συνάνθρωπο τους ξεχωριστά. Δεν αποτυπώνουν στον καμβά αυτά που συμβαίνουν στην εποχή τους, αλλά κυρίως επηρεάζουν την εποχή τους…» (Αθήνα  1980, από το  αρχείο Ι.Μ.Ε.Τ.)  [Επιμέλεια: Μιχάλης Δ. Κουτσουπιάς]