Άρθρο: Τέχνη και Μόδα

Η τέχνη δεν είναι ποτέ ταυτόσημη με τη μόδα. Μόδα είναι αυτό που φαίνεται όμορφο στην αρχή και αργότερα γίνεται αδιάφορο ή και άσχημο. Η τέχνη και ειδικά τα έργα ζωγραφικής δεν είναι εμπόρευμα. Η τέχνη δεν πουλιέται ούτε αγοράζεται. Είναι «κτήμα ές αεί» κι αν ακόμα η αξία της δεν αναγνωρίζεται σε μια ορισμένη εποχή.

Ο φιλότεχνος αγαπάει ένα έργο και το ζητάει από τον καλλιτέχνη προσφέροντας του ένα αντίτιμο – αντίδωρο- για να το αποκτήσει. Η αξία του έργου είναι πάντα υποκειμενική και σχετική η τιμή του. Από μια άλλη σκοπιά η τέχνη αντανακλά πιστά τις οικονομικές δομές, καθώς και όλες τις εκδηλώσεις μιας συγκεκριμένης πολιτιστικής στιγμής.

Η «τιμή» ,το κόστος ενός έργου και πολλές φορές του ίδιου έργου, εξαρτάται από τον φιλότεχνο αγοραστή, από τον οίκο δημοπρασιών που το παρουσιάζει, από την οικονομική συγκυρία και από πολλούς ακόμα παράγοντες. Το έργο που μας εμπνέει και που αγαπάμε έχει τόσην αξία όση και ή πίστη μας για την αξία του… 

Ένα έργο τέχνης είτε είναι απλό δημιούργημα λαϊκής τέχνης είτε είναι ένα έργο μεγάλης αξίας κλασσικού ζωγράφου παραμένει πάντα μια πνευματική σύλληψη. Είναι η επικοινωνία του καλλιτέχνη με τον άλλο άνθρωπο, με τον εξωτερικό αλλά κυρίως με τον απέραντο εσωτερικό κόσμο του.  Είναι,τελικά, η μετουσίωση της πραγματικότητας όπως την αντιλαμβάνεται ο καλλιτέχνης, με ευαισθησία και κυρίως με έμπνευση αποτυπωμένη πάνω στον καμβά.  Ένα τέτοιο μοναδικό έργο έμπνευσης μπορούμε να το αποκτήσουμε με ελάχιστα χρήματα ή και να μας προσφερθεί ως δώρο. Eκείνο όμως, που έχει αξία δεν είναι η «τιμή» του αλλά η γνησιότητά του και το πόσο αρέσει σε μας, όχι στους άλλους ή στις επιταγές της μόδας…

10\2\2011
Φώτης Δ. Κουτσουπιάς