Άρθρο: Με στόχο την τέχνη της ζωγραφικής (B')

Νίκος Σιδηρόπουλος
ΜΕΡΟΣ  B΄

Και αφού κατά την γνώμη μας, ένα έργο τέχνης είναι τέτοιο, όταν υπηρετεί τον  άνθρωπο ως μέρος του συνόλου  του κοινωνικού και αφού ο άνθρωπος ζει, δρα, εμπνέεται από το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον και αναζητά μέσα σε αυτό την αυτοπραγμάτωση των ιδεωδών του και αφού τα ιδεώδη του συγκλίνουν στο στοιχείο της κοινής παραδοχής, ένας καλλιτέχνης δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από αυτών τον κανόνα της κοινής παραδοχής, χωρίς τον κίνδυνο να μπει στον κόσμο του παρανοϊκού. Έτσι, επαγωγικά, προσπαθούμε να εξηγήσουμε ποιες είναι οι πηγές από όπου θα αντλήσει ο ζωγράφος τα θέματά του. Αν θελήσει φυσικά να δώσει στον πίνακά του εκείνη την φωτεινότητα και εκείνα τα χρώματα που θα συναρπάσουν. Αν θα επιδιώξει κάτι να ιστορίσει με το έργο του, που θα είναι κοινά αντιληπτό από των αδαέστερο των πολιτών χωρίς την διαμεσολάβηση μιας νέας πνευματικής εικόνας στο μυαλό του, δηλαδή χωρίς την μηχανική, και κατά συμπέρασμα, αντίληψη  του έργου. Αν θα σεβαστεί την απαίτηση του ανθρώπου για το μορφικά και ουσιαστικά συγκεκριμένο και περιγραφικό. Αν η φαντασία του δώσει «το μέσα και το γύρω της ζωής μας» με εκείνη την πειστικότητα και υποβλητικότητα που τόσο πλούσια ξέρει να εκτιμά ο λαός μας. Τότε, ο καλλιτέχνης είναι ένας άξιος δημιουργός και το έργο του θα επιζήσει αυτού. Αλλά τότε, ο καλλιτέχνης θα πρέπει να κάνει προβληματισμούς του τους λαϊκούς προβληματισμούς και όραμά του τον κόσμο του λαϊκού ιδεατού και τότε, οι παραστάσεις του, δοσμένες πάντα με την προσωπική του σφραγίδα θα απεικονίζουν σε συνθέσεις πρωτόφαντα όμορφες, τα πλούσια ελέη της φύσης, σε χρώματα, σε φως, σε γραμμές. Όταν ο καλλιτέχνης από ένα πνεύμα μηδενισμού, παρακμής, επιρροής ενός κοινωνικού περιβάλλοντος νοσηρού, επιδίωξης της «πρωτοτυπίας» με σκοπό τον αυτοθόρυβο για μια γρήγορη κοινωνική απολαβή ή μια τάση αποφυγής της επίμοχθης προσπάθειας που απαιτεί η αληθινή καλλιτεχνική εργασία, ή από ξεκάθαρη ανικανότητα, θελήσει να παραβιάσει τις παραπάνω αρχές, θα καταντήσει στο υποκειμενικά σχιζοφρενικό, στο τεχνικά ασυνάρτητο. Δεν μπορείς να βαφτίσεις έναν ζωγραφισμένο κύβο σαν «πρόσωπο κόρης» όταν μάλιστα η ευθεία γραμμή είναι απόλυτα αδύνατη να αποδώσει μορφή οποιουδήποτε ζώου και όταν, κατά ένα μαθηματικό αξίωμα, δίνεται μόνο υπό ορισμένες διαστάσεις, στον τομέα της κοσμικής μηχανικής. Δεν δημιουργείς, συνθέτοντας μπούστο γυναίκας γυμνής, όταν τοποθετείς τον ένα της μαστό στον ώμο και τον άλλο στην περιοχή της κοιλιάς. Καταστρέφεις και εξαπατάς.