Έλληνες Ζωγράφοι: Μπραέσας Δήμος

"To αίσθημα είναι το όπλο του καλλιτέχνη"
Γεννημένος στο Αιτωλικό το 1880, ο Δημήτρης Μπραέσας σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, από όπου αποφοίτησε το 1909. 
Αν και πήρε πολλά στοιχεία από τους δασκάλους του, δημιούργησε ένα προσωπικό ύφος, που είχε να κάνει με τα βιώματά του, αλλά και τα θεωρητικά του πιστεύω.
 Χαρακτηρίζεται ως ιμπρεσσιονιστικός και συντηρητικός. Η αλήθεια είναι ότι ήταν προσηλωμένος στον ιμπρεσιονισμό, χωρίς όμως να τηρεί «τις μεταβολές που δημιουργούνται από την επίδραση του φωτός», διότι αυτή «διασπά τα σχήματα των αντικειμένων, εξουδετερώνει τη γραμμή και τις μεγάλες επιφάνειες».  Ήθελε να διατηρεί «το χαρακτήρα του αντικειμένου» και αρνιόταν την «κακοποίησή του» στ’ όνομα του μοντερνισμού.

 Στη θεματολογία του εναλλάσσονται με την ίδια επιτυχία σκηνές της καθημερινής ζωής και τοπία. Αποτελούσε όμως ιδιαίτερη επιδίωξη για το ζωγράφο το να δώσει, όσο πιο φυσικά μπορούσε, «μια πλήρη, αληθινή και γνήσια εντύπωση του ελληνικού τοπίου».

 Ταξίδευε ανά την Ελλάδα και ζωγράφιζε την ύπαιθρο που τον γοήτευε, παρά τη δυσκολία απόδοσης των διαρκών εναλλαγών των χρωμάτων στη φύση.  Κυρίως όμως τον συγκινούσε η θάλασσα, «ο χρωματικός της πλούτος και η συγγένεια που έχει με την ανθρώπινη ψυχή».

  Η παλέτα του Μπραέσα για πολλά χρόνια περιείχε σκούρα χρώματα, με τα οποία απεικόνιζε τη φύση στις «μελαγχολικές» της στιγμές, αναδίνοντας μια απαισιοδοξία.  Αργότερα όμως, εγκατέλειψε συνειδητά αυτήν τη «μυστικιστική» τάση.
 «Βγήκα στο φως, στο πλούσιο ελληνικό φως και το ζωγράφισα», λέει ο ίδιος σε συνέντευξη του 1955. Και δεν είναι δύσκολο να «διαβάσει» κανείς την αρνητική επίδραση των δύο παγκόσμιων πολέμων, όπως και την αισιόδοξη διάθεση της μεταπολεμικής εποχής, σε αντίστοιχες φάσεις της καλλιτεχνικής του εργασίας.
 Το 1944 διετέλεσε πρόεδρος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.

 Παρουσίασε έργα του σε ατομικές εκθέσεις από το 1920 έως το 1963, έλαβε μέρος στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1934 και κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στην Exposition Internationale στο Παρίσι.
 Από το 1926 ως το 1948 δίδαξε στη Μαράσλειο Ακαδημία.
 Πέθανε στην Αθήνα το 1964.
 Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Δήμο Αθηνών, στην Πινακοθήκη Αβέρωφ κ.α.
 [επιμ. Φώτης Δ. Κουτσουπιάς]