Έλληνες Ζωγράφοι: Σπυρίδων Σκαρβέλης

Ο Κερκυραίος Ζωγράφος  Σπυρίδων Σκαρβέλης (1868 -1942)

Η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα το 1864, άνοιξε ένα καινούριο κεφάλαιο στην κερκυραϊκή τέχνη. Οι καλλιτέχνες προσανατολίζονται για σπουδές και στην Αθήνα, ενώ δεν παύουν και οι μετακινήσεις για τον ίδιο λόγο σε ευρωπαϊκές (ιταλικές κυρίως) πόλεις. Όμως, το κοινό της Κέρκυρας έχει πλέον αλλάξει.
Ο περιορισμός των παραγγελιών και η μείωση των οικονομικών μέσων που έχουν στη διάθεσή τους οι ζωγράφοι, αναγκάζουν πολλούς να μετακινηθούν είτε στην πρωτεύουσα, είτε και εκτός ελληνικού χώρου. Η ελληνική παροικία της Αιγύπτου, την εποχή εκείνη, αποτελεί έναν φιλόξενο τόπο, που διαθέτει το κατάλληλο κοινό και τα οικονομικά μέσα για να εργαστούν. Οι σημαντικότεροι Κερκυραίοι δημιουργοί που έζησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Αίγυπτο -γεγονός που επηρέασε τη θεματογραφία τους- είναι ο Παύλος Προσαλέντης ο νεότερος (1857-1894), ο Περικλής Τσιριγώτης (1865-1924) και ο Σπυρίδων Σκαρβέλης (1868-1942).
Ο Σκαρβέλης παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Καλλιτεχνική και Βιοτεχνική Σχολή της Κέρκυρας. Οι σπουδές συνεχίστηκαν στην Τεργέστη και τη Ρώμη. Εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο, όπου ζωγράφισε πολλά από τα έργα του.
Η θεματογραφία του περιλαμβάνει κυρίως τοπία, εμπνευσμένα από τους τόπους όπου έζησε, με φανερή την επίδραση της ιταλικής ζωγραφικής. Εξειδικεύτηκε στην υδατογραφία, στην οποία διακρίθηκε σαν «πρωτομάστορας», ενώ η τεχνοτροπία του έχει τα χαρακτηριστικά του ιμπρεσιονισμού: μικρή πινελιά, κυριαρχία του φωτός, χρωματικές διαβαθμίσεις.
Παρουσίασε τα έργα του σε ομαδικές εκθέσεις. Ωστόσο, τη σπουδαιότερη και διαχρονική ασφαλώς ‘έκθεση’ της δουλειάς του, μπορεί κανείς να τη δει στο Αχίλλειο, στη γενέτειρά του, για τη διακόσμηση του οποίου εργάστηκε μαζί με άλλους καλλιτέχνες. Πίνακές του βρίσκονται στην Πινακοθήκη της Βουλής, στις Πινακοθήκες των Δήμων Κέρκυρας και Ρόδου, στην Πινακοθήκη Ευ. Αβέρωφ-Τοσίτσα, στη Συλλογή Λεβέντη και αλλού.
Η συνεισφορά του Σκαρβέλη στην εξέλιξη της Επτανησιακής  Τέχνης  είναι μεγάλη, όπως διαφαίνεται και μέσα από τα έργα των συνεχιστών της, μέχρι σήμερα.
[Βικτωρία Κουτσουπιά για το Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]