Έλληνες Ζωγραφοι: Γεώργιος Ροϊλός

O εισηγητής  του  ιμπρεσιονισμού στην Ελλάδα

	Γόνος οικογένειας πολεμιστών του ’21 από τη Στεμνίτσα Γορτυνίας, ο Γεώργιος  Ροϊλός γεννήθηκε το 1867. Σε ηλικία δεκατριών ετών, πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει κοντά στον Αριστείδη Ροβέρτο και το Νικηφόρο Λύτρα, που δίδασκαν στο τότε «Σχολείον των Τεχνών».  Με υποτροφία της Σχολής το 1887(8) στάλθηκε στην Ακαδημία του Μονάχου, όπου είχε καθηγητή το Νικόλαο Γύζη.  Τέλος, το 1890 θέλησε να συμπληρώσει τις σπουδές του στο Παρίσι, στην Académie, κοντά στον Benjamin Constant και τον Paul Laurence.  Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1894, δίδαξε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, αρχικά στο «Τμήμα Γραφικής και Πλαστικής διά νεανίδας». Από το 1895 ξεκίνησε τη διδασκαλία της αγαλματογραφίας στην αντίστοιχη Έδρα, αντικαθιστώντας τον Σπυρίδωνα Προσαλέντη που είχε πεθάνει.  Παραιτήθηκε το 1903. Αναχώρησε για το Λονδίνο, όπου έγινε μέλος του εκεί Καλλιτεχνικού Συνδέσμου. Στη συνέχεια, γι άλλα δυο χρόνια έζησε στο Λίβερπουλ, όπου εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας της πόλης και πήρε μέρος σε διάφορες εκθέσεις. Επέστρεψε το 1908. Επαναπροσλήφθηκε στη Σχολή το 1910 και δίδαξε ως το 1927. Ως καθηγητής της ελαιογραφίας στη θέση του Ιακωβίδη, παρέκκλινε από τις ακαδημαϊκές τάσεις, που μέχρι τότε ήταν ενταγμένες σε τυποποιημένο ‘κώδικα προτύπων’. Η διδασκαλία του ήταν ανανεωτική και επέβαλε μεγαλύτερη ελευθερία.  Χαρακτηρίστηκε ως  ο κατεξοχήν Έλληνας ζωγράφος πολεμικών σκηνών, τη δίνη των οποίων έζησε και  ο ίδιος, τόσο στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όσο και στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912–13. «Ζωγραφίζοντας εκ του φυσικού τη γρήγορη εναλλαγή των πολεμικών γεγονότων μέσα στη σκόνη της μάχης, οργάνωνε τη σύνθεσή του χωρίς ένα κεντρικό στοιχείο να συγκεντρώνει την προσοχή και να στατικοποιεί τον πίνακα. Για παράδειγμα, τοποθέτησε το βασιλιά Κωνσταντίνο έκκεντρα και όχι μεγαλύτερο ή επιβλητικότερο από τους άλλους».  Προσωπογραφίες, ιστορικές σκηνές, θρησκευτικά θέματα, ηθογραφίες, νεκρές φύσεις, τοπιογραφίες, συμπληρώνουν το θαυμάσιο έργο του, που εισάγει τις πρώτες τάσεις  ιμπρεσιονισμού στην Ελλάδα. Στις καλλιτεχνικές του δράσεις περιλαμβάνεται και η ενασχόλησή του με τη χαλκογραφία, ενώ οι γελοιογραφίες του κοσμούσαν τις εφημερίδες Άστυ, Ρωμηός και Εστία.) Πέθανε στις 28 Αυγούστου του 1928, στην Αθήνα.  [ΦΩΤΗΣ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΠΙΑΣ Αντιπρόεδρος  Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Θ.Χρήστου Λάδι σε μουσαμά 60χ90 εκ. Θ. Κελέκη, Ακρυλικό σε χαρτόνι 43χ31εκ. Δ. Βάλλης, Λάδι σε μουσαμά 40Χ50 εκ.