Έλληνες Ζωγράφοι: Δημοσθένης Κοκκινίδης

	Πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών  Ο Δημοσθένης Κοκκινίδης γεννήθηκε το 1929 στον Πειραιά. Φοίτησε για δυο χρόνια στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή (1950-1952). Εγκατέλειψε όμως τις σπουδές στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. για να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές το Γιάννη Μόραλη και το Σπύρο Παπαλουκά (1952 - 1958). Εκεί γνώρισε και τη σύζυγό του ζωγράφο Πέπη Σβορώνου. Από το 1959 έως το 1961 ήταν υπεύθυνος του καλλιτεχνικού τμήματος του Ελληνικού Οργανισμού Χειροτεχνίας. Το 1961 συμμετείχε στην ίδρυση της "Ομάδας Τέχνη Α", πρωτοστατώντας στις δραστηριότητές της ως τη χρονιά της διάλυσής της το 1967. Το 1972 έλαβε υποτροφία του Ιδρύματος Ford. Το 1976 έγινε μέλος της  «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση μέσω της Τέχνης» (1976 - 1981). Το 1976 επίσης εξελέγη τακτικός καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην έδρα της ζωγραφικής, ενώ κατά τα έτη 1980 - 1982 διετέλεσε πρύτανης της Σχολής. Πέραν της ζωγραφικής ασχολήθηκε και με τις εφαρμοσμένες τέχνες. Μερικές από τις γνωστότερες ενότητες της δουλειάς του είναι: «Συνοικίες - Κυκλάδες» (1960 - 1964), «Πόλεμος - Βία» (1964 - 1967), «Των δε Κακών Μνήμη» (1967 - 1968), «Ταυτότητες» και «Μητρότητες» (1968 - 1974),  «Διαμαρτυρίες» (1974 - 1981), «Θάλασσες» (1981 - 1987). Έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ενώ  δημοσίευσε και μελέτες σχετικά με θεωρητικά ζητήματα της τέχνης. Χρωματικές αξίες, ελλειπτικό μορφοπλαστικό λεξιλόγιο και αποσπασματικότητα διακρίνουν τη ζωγραφική του, που κινείται στην κατεύθυνση του Αφαιρετικού Εξπρεσιονισμού. Χαρακτηριστική της φιλοσοφίας του είναι η συνέντευξη που παραχώρησε στην Καθημερινή, στις 25/4/2009, απόσπασμα της οποίας παρατίθεται: «Στενοχωριέμαι που βλέπω τόσους ζωγράφους στην αγορά. Πώς θα ζήσουν; Πόσοι πια να αγοράσουν τα έργα τους; Όσο οι νέοι καλλιτέχνες πηγαίνουν στο εξωτερικό για σπουδές, τόσο πιο πολύ δεν γίνεται αποδεκτή η δουλειά τους από το κοινό. Η υποδοχή του έργου στη χώρα μας πάσχει. Η ελληνική κοινωνία και κατ’ επέκταση η ελληνική αγορά είναι συντηρητικές. Ακόμα δεν έχουμε συμφιλιωθεί με την αφηρημένη τέχνη. Το αγοραστικό κοινό προσελκύεται από μια ζωγραφική που κολακεύει το γούστο των αγοραστών. Όσο για κάποιους που έχουν κάνει το ταλέντο τους βιοτεχνία, θα τους βάλει στη θέση τους η ιστορία». [Φ. Κουτσουπιάς, για το Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Χρήστου Τ., Λάδι σε μουσαμά, 70X70εκ.  Χρήστου Τ., Ακρυλικό σε κ. πλακέ, 30Χ40εκ Κάπας Φ., Ακρυλικο σε μουσαμα, 30Χ24εκ.

O Aϊβαζοφσκι και οι ελληνορωσικές σχέσεις

Εφημερίδα Αξία, 23/12/2011.

Έλληνες Ζωγράφοι: Μανόλης Γιανναδάκης

	O καθηγητής Μανόλης Γιανναδάκης (ζωγράφος-χαράκτης), με καταγωγή από την Κρήτη, σπούδασε Χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας.  Από το 1975 έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκπροσωπώντας τη χώρα μας σε διεθνείς μπιενάλε Χαρακτικής.  Από το 1986 δίδαξε Σχέδιο στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο τμήμα Εικαστικών και Εφ/νων Τεχνών του Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης και από το 1987 έως σήμερα διδάσκει Χαρακτική στο ίδιο τμήμα.  Από το πλούσιο σε μορφοπλασίες και νοήματα εικαστικό έργο του Μανόλη Γιανναδάκη εκτίθενται έργα από την ενότητα «Μνήμες», που θεματικά προκύπτει και κινείται γύρω από έναν κεντρικό άξονα, για τις μεταλλάξεις του φυσικού, του φυτικού κόσμου. Π.χ. δέντρα, των οποίων η μορφολογία μεταλλάσσεται και μαζί με στοιχεία από τον τεχνολογικό χώρο στα έργα του, συνυπάρχουν, συμπράττουν και προσδιορίζουν με έμφαση και κριτική άποψη, αυτήν του είδους τη μετάλλαξη. Παράλληλα, εκτίθενται έργα που παραπέμπουν οπτικά στο σχέδιο και την έννοια της φόρμας της κλεψύδρας. Δέντρα ταυτίζονται και συνυπάρχουν σχεδιαστικά πολλές φορές με τις κλεψύδρες ως επιφάνειες μνήμης, η μία επάνω ή μέσα στην άλλη, συσσωρεύοντας ενέργεια, ως σε μία αέναη κίνηση. Είναι έργα ως επί το πλείστον μικρής φόρμας (10Χ10), δουλεμένα με σχεδόν όλες τις τεχνικές της βαθιάς ή κοίλης χάραξης, οξυγραφικά πάνω σε πλάκες τσίγκου, χαλκού αλλά με την τεχνική της φωτοχάραξης επάνω σε φωτοπολυμερικούς τσίγκους. Εφημερίδα «Αξία», Αrt & business (εικαστικά), 10-11-2011, σελ. 6.	Βόλνας Δ, ακρυλικό σε κόντρα πλακέ, 15Χ20εκ. Ορ.κος Τοπίο , Λάδι σε μουσαμά, 40Χ30εκ. Ν. Γαδας,  Λάδι σε μουσαμά, 23Χ30εκ

Έλληνες Ζωγράφοι: Οικονόμου Μιχάλης (1884 - 1933)

	Από την επιστήμη της ναυπηγικής στην απόδραση της ζωγραφικής…   O ζωγράφος Μιχάλης Oικονόμου είναι «παιδί του Πειραιά». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον «μεγάλο λιμάνι» και είχε την μεγάλη τύχη εκεί να πάρει και τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Κωνσταντίνο Βολανάκη. Στην ηλικία των  22 ετών αναχώρησε για το Παρίσι με σκοπό να σπουδάσει την επιστήμη της ναυπηγικής.    Η επαφή του όμως με τα καλλιτεχνικά ρεύματα που κυριαρχούσαν την εποχή εκείνη στη γαλλική πρωτεύουσα τον μάγεψε. Καθοριστική για τη συνέχεια ήταν η γνωριμία του με τον Περικλή Βυζάντιο, τον Juan Gris και άλλους ζωγράφους που τον οδήγησε να στραφεί στη Σχολή Καλών Τεχνών.  Σημείο αναφοράς  της ζωγραφικής του αποτέλεσε η θάλασσα και το τοπίο. Σπίτια στην άκρη της θάλασσας, βάρκες και εκκλησάκια σε μια ρομαντική κυρίως   ατμόσφαιρα υπήρξαν τα αγαπημένα του θέματα. Το ύφος του είναι επηρεασμένο από τη ζωγραφική των Νabis και την πρωτοποριακή για την εποχή σχολή των συνθετιστών.  Στις περίτεχνες ζωγραφικές του συνθέσεις, χρησιμοποιούσε όχι μόνο μουσαμά και χαρτόνι αλλά και φανέλες, διάφορα σεντόνια, τη γυαλιστερή πλευρά από μουσαμά κουζίνας, ακόμη και πανιά στα οποία σκούπιζε τα πινέλα του.  Το 1913 στο Παρίσι πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του εμφάνιση στη γκαλερί Bernheim. Παράλληλα συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στη γαλλική πρωτεύουσα, το Λονδίνο και την Αθήνα. Στην Ελλάδα οργάνωσε για πρώτη φορά ατομική έκθεση το 1926 στον Παρνασσό. Πέθανε το 1933 στο Δρομοκαΐτειο.  [Φώτης Κουτσουπιάς, για το artem.gr]

Έλληνες Ζωγράφοι: Βιτσιώρης (Μίμης) Δημήτρης (1902-1945).

	Ο Θεωρητικός της Τέχνης O Μίμης Βιτσιώρης γεννήθηκε το 1902 στη Θεσσαλονίκη και  σε νεαρή ηλικία  εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα.  Το 1919 γράφτηκε στο Σχολείον των Τεχνών, το οποίο όμως δεν τελείωσε ποτέ. Ανήσυχο πνεύμα προτίμησε την εικαστική περιήγηση. Aπό το 1920 μέχρι  το 1927 ταξίδεψε στην Ιταλία, τη Γερμανία και το Παρίσι, όπου παρέμεινε ως το 1925 και συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Petit Parisien" δημοσιεύοντας περίφημα σκίτσα. Το 1927 επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα, συνεχίζοντας την εικονογράφηση εφημερίδων και περιοδικών.   Άνθρωπος ανήσυχος και ευαίσθητος, ακολούθησε στη ζωή αλλά και στο έργο του ένα προσωπικό στίλ, φιλοτεχνώντας με εξπρεσιονιστικό ύφος και ντοστογιεφσκική  διάθεση προσωπογραφίες, τοπία αλλά και θρησκευτικά θέματα.   Το ενδιαφέρον του Μίμη Βιτσιώρη για το ερευνητικό και θεωρητικό επίπεδο για τα προβλήματα της τέχνης ήταν μεγάλο και διαρκές. Δημοσίευσε πολλές μελέτες και έρευνες. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν το δοκίμιο "Τέχνη και Εποχή" (1941),  "Έρευνα και διδασκαλία", "Προβλήματα δημόσιας αισθητικής", "Καλλιτεχνική αγορά" στο περιοδικό "Νεοελληνικά Γράμματα" και πολλά άλλα. Από το 1922 και μετά, στο ενεργητικό του έχει πολλές  συμμετοχές σε Πανελλήνιες και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων και της "Ομάδας Τέχνη", της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος, ενώ το 1934 υπήρξε ένας από τους εκπροσώπους της Ελλάδας στη Μπιενάλε της Βενετίας.     [B. Κουτσουπιά, για το Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Α. Ζυματίκα, λάδι σε μουσαμά, 50Χ70εκ T. Χρήστου, ακρυλικό σε κόντρα πλακέ, 20X30εκ B. Γαριπίδου, ακρυλικό σε μουσαμά, 30Χ40εκ

Έλληνες Ζωγράφοι: Παπά Αγλαΐα (1903-1984)

	Κερκυραία μαθήτρια του Κ.Παρθένη     Η ζωγράφος Αγλαΐα Παπά γεννήθηκε το 1903 στη Κέρκυρα. Τα πρώτα της μαθήματα τα πήρε στη γενέτειρα της από τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Ήταν   η αγαπημένη του μαθήτρια στο νησί αλλά και  στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, καθώς και στο προσωπικό του εργαστήριο, μέχρι το 1931, που  τελείωσε τις σπουδές της και έφυγε από την Αθήνα.  Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Ιταλία όπου  μαθήτεψε στο ατελιέ του Άρτζιο Ορέλ και το 1937 φοίτησε στην Ακαδημία Μπρέρα του Μιλάνου με τον Μπενβενούτο Ντισέρτορι. Τα ταξίδια  στο εξωτερικό για καλλιτεχνική ενημέρωση και για μελέτη στις πινακοθήκες, κυρίως, του Μονάχου, της Ρώμης, της Βιέννης και του Παρισιού, ήταν μια συνήθεια που δεν εγκατέλειψε ποτέ.  Εντρύφησε στην τεχνική της μονοτυπίας με λαμπρά αποτελέσματα. Η πλάγια ανάλαφρη λυρική πινελιά της είναι εμφανέστερη στις  προσωπογραφίες της και  διαμόρφωσε την αισθητική της εκφραστική.   Δίδαξε ζωγραφική στην επαγγελματική Σχολή του Αμαλιείου Ορφανοτροφείου, που είχε ιδρύσει ο Κωνσταντίνος Παρθένης. Τα πρώτα της  έργα παρουσίασε το 1935. Κατόπιν εξέθεσε το 1950, το 1955, το 1966 το 1972 και το 1980, στην αναδρομική της, που οργάνωσε η Εθνική Πινακοθήκη. Από το 1938 και μετά  συμμετέχει σε όλες τις Πανελλήνιες.  Σε ομαδικές εκθέσεις του εξωτερικού πήρε πολλές φορές μέρος, όπως στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1934 και το 1936, στην Διεθνή του Παρισιού το 1937, που της απονεμήθηκε το αργυρό μετάλλιο, στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1957 κι ακόμα, στη Στοκχόλμη, τη Μόσχα, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Ζάγκρεμπ, το Κάϊρο, την Τεργέστη, το Σαντιάγκο κ.α.     [Μ-Ω.Κουτσουπιά, για το Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Κ.Τσούργιαννη, Pastel σε χαρτονι. 15χ23εκ Θ. Κελέκη, λάδι σε ξύλο, 35Χ50εκ Γ. Καϊλάρη, Σινική μελάνη σε δέρμα, 13X18εκ

ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΧΝΗ: Έκθεση – Δημοπρασία.

Παλαιοί και οι νέοι θησαυροί της ελληνικής τέχνης προμηνούν ότι θα υπάρξει και Αναγέννηση…

	Σε μια εποχή που η Ελλάδα βιώνει μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, οι παλαιοί και οι νέοι θησαυροί της ελληνικής τέχνης προμηνούν ότι θα υπάρξει και Αναγέννηση. Η έκθεση ζωγραφικής που θα πραγματοποιήσει στη Θεσσαλονίκη ο ελληνικός δημοπρατικός οίκος έργων Τέχνης Hellenic Auctions, δεν είναι σαν τις συνηθισμένες εκθέσεις. Θησαυροί πραγματικοί τα έργα των Χατζή, Παπαλουκά, Μαλέα, Μπουζιάνη, Στέρη, Μαλάμου, Κεσσανλή, αλλά και των νεότερων Ελλήνων ζωγράφων, όπως του Μυταρά, του Φασιανού και άλλων! Τα παραπάνω δημιουργήματα  θα εκτεθούν  στο ξενοδοχείο Ηλέκτρα Παλλάς, στη Θεσσαλονίκη  σε λίγες μέρες. Την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, από τις 3 μμ ως τις 9 μμ, αλλά και τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου, από το πρωί στις 10.30 ως τις 4.00 το μεσημέρι, θα έχουμε την ευκαιρία να  χαρούμε από κοντά  119  έργα τέχνης μεγάλης αξίας. Η δημοπρασία που θα ακολουθήσει στις 7.30 το απόγευμα της Δευτέρας, προαναγγέλλεται ως μια «πρόκληση στη νοημοσύνη, το θάρρος και τη διορατικότητα» του επισκέπτη. Μήπως έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται πως «η κρίση γεννά ευκαιρίες»;     [Μ-Ω.Κουτσουπιά, για το Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	. .

Γεώργιος Βακαλό (1902-1991). Ο ιδρυτής της πρώτης Σχολής Διακοσμητικής στην Ελλάδα

	O ζωγράφος Γιώργος Βακαλό γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου σπούδασε κοντά στον Λ. Πράσινο ζωγραφική και μικρογραφία.  . Το 1922 αναχώρησε για το Παρίσι όπου παρέμεινε για σπουδές έξι χρόνια. Αρχικά σπούδασε  διακοσμητική στην  φημισμένη  σχολή Ecole des Arts Decoratifs και στις Ακαδημίες Grand Chaunmiere και Julian. Τον κύκλο των σπουδών του στο Παρίσι ολοκλήρωσε στη σχολή C. Dullin παίρνοντας μαθήματα σκηνογραφίας. Από το 1940 και μετά εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν, τη Μ. Κοτοπούλη και άλλους.  Το 1953 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας  της  Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη. Το 1957, με τους Π. Τέτση, Φ. Φρατζεσκάκη και τη σύζυγό του ίδρυσε την πρώτη ελληνική σχολή Διακοσμητικών Τεχνών. Παρουσίασε έργα του σε πολλές ατομικές και πανελλήνιες εκθέσεις.     [Φ.Κουτσουπιάς, για το Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Βουτσά Μένη, ακρυλικό σε χαρτόνι, 19Χ29c.m.   Γ. Βησσαρίων, λάδι σε μουσαμά, 30Χ40 c.m.

Έλληνες Ζωγράφοι: Οθωναίος Νικόλαος (Ιδρυτής της Ομάδας Τέχνη)

	Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1877. Σπούδασε στην Αθήνα, στη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Κωνσταντίνο Βολανάκη και τον Νικηφόρο Λύτρα. Το 1906 αναχώρησε για τη Γερμανία και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία του Μονάχου, κοντά στον ζωγράφο Heinrich von Zugel.  Από το 1908 ως το 1910 έμεινε στο Λονδίνο. Επέστρεψε στην Αθήνα, όπου έφτιαξε με πολύ μεράκι το προσωπικό του ατελιέ και συμμετείχε πρωταγωνιστικά στην κοινωνική και καλλιτεχνική ζωή, λαμβάνοντας μέρος σε πολλές εκθέσεις. Ο Νικόλαος Οθωναίος ήταν εκ των ιδρυτικών μελών της καλλιτεχνικής Αθηναϊκής Λέσχης, καθώς και της Επιτροπής Εκδόσεων για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση και συμμετείχε στην ίδρυση της "Ομάδας Τέχνη". Επί σειρά ετών διετέλεσε διευθυντής των παραρτημάτων της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στην Ύδρα και τους Δελφούς. Πέθανε στη Σκόπελο το 1949. Το έργο του χαρακτηρίζεται από σκηνές της καθημερινής ζωής της εποχής του, από την απεικόνιση ιμπρεσιονιστικών τοπίων και ζώων.                              [Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Δ.Βεργίδης, λάδι σε μουσαμά, 40x50cm Θ. Χρήστου, λάδι σε μουσαμά, 40x50cm

Έλληνες Ζωγράφοι: Ν. Μαγιάσης (1905-1976), μέλος της «Συντροφιάς Καλλιτεχνών…»

	Ο ζωγράφος Νίκος Μαγιάσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1905. Σε ηλικία 27  ετών αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Καθηγητές του στη Σχολή  ήταν ο Σπ. Βικάτος, Δ. Γερανιώτης και Γ. Ιακωβίδης. Θεωρείται από τους καταξιωμένους Έλληνες θαλασσογράφους. Εκτός από τις θαλασσογραφίες, που ήταν η μεγάλη αγάπη του στη ζωγραφική, φιλοτέχνησε προσωπογραφίες και τοπία, σ’ έναν εμπρεσιονιστικών τάσεων ρεαλισμό. Πήρε μέρος σε πολλές Πανελλήνιες και Ομαδικές εκθέσεις. Ήταν ιδρυτικό μέλος της  «Συντροφιάς Καλλιτεχνών», μιας ξεχωριστής, πρωτόγνωρης για την εποχή πρωτοβουλίας με ποικίλες καλλιτεχνικές  και άλλες  δραστηριότητες.   Ο Νίκος Μαγιάσης υπήρξε ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της «Συντροφιάς».  Έργα του βρίσκονται στη Συλλογή Κουτλίδη, στις Τράπεζες Ελλάδος και Εθνική, καθώς επίσης και στην Πινακοθήκη Αβέρωφ.                                 [Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Θ.Χρήστου, Λάδι σε μουσαμά, 30χ40εκ.

Εν μέσω κρίσης η Τέχνη συνεχίζει την προσφορά στον Πολιτισμό...

Έκθεση στο HELEXPO Palace

	Βάρκα σε ποτάμι      Θα μπορούσε να γράψει κανείς πάρα πολλά για τα έργα που εκτίθενται από τον Πέτρο Βέργο. Κι αυτό διότι πολλά και ποικίλα είναι τα δημιουργήματα που συνθέτουν την έκθεση αυτή.                             Η διαφορετική τεχνοτροπία που συναντά κανείς από έργο σε έργο είναι ίσως το μυστικό που κάνει την έκθεση ξεχωριστή.    Έτοιμο να σας παραδοθεί   Ποια κοινά έχει η «βάρκα σε ποτάμι», για παράδειγμα, με το «έτοιμο να σας παραδοθεί»; Στο πρώτο έργο ο Κωνσταντίνος Βολανάκης αναπαριστά, φωτογραφικά σχεδόν, μια σκηνή γνωστή στη αριστοκρατία  του περασμένου αιώνα, την οποία αριστοκρατία προβάλλει νοσταλγικά.                                              Μαγιάτικο στεφάνι Στο δεύτερο έργο ο Κ. Τσόκλης δίνει το στίγμα της εποχής μας, εποχή την οποία χαρακτηρίζει η βιασύνη και η  προχειρότητα.    Το «μαγιάτικο στεφάνι» του Απόστολου Γεραλή παραπέμπει με ελκυστικό ρεαλισμό στο  ρομαντισμό που κυριαρχούσε στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ τα «φανταστικά ζώα» του Θανάση Τσίγκου προκαλούν τη δημιουργική φαντασία με πετυχημένους χρωματικούς συνδυασμούς. Φανταστικά ζώα     Αξίζει λοιπόν να επισκεφθεί κανείς τη έκθεση του Πέτρου Βέργου στο HELLEXPO PALACE, στην Αθήνα από τις 19 Νοεμβρίου 2011, για να συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι της Τέχνης συνεχίζουν να προσφέρουν στην ελληνική κουλτούρα και τον πολιτισμό μας εν μέσω της κρίσης που βιώνουμε.  [Μ. Κουτσουπιάς, για το  Ι.Μ.Ε.Τ. artem.gr]	Θ. Κελέκης, λάδι σε xαρτόνι, 25x30cm. B. Στογιαννίδης, ακρυλικό σε καμβά, 30x70cm. Λ. Γεραλής, λάδι σε μουσαμά, 40x50cm. A.Τσουκαλα, ακρυλικό σε καμβά 40x50cm.