Έλληνες Ζωγράφοι: Χατζής Βασίλειος (1870-1915)

Τόπος καταγωγής του η Καστοριά, όπου και γεννήθηκε το 1870. Μεγάλωσε όμως στην Πάτρα, οπότε το θαλασσινό τοπίο επέδρασε καθοριστικά στις εικαστικές του επιλογές. Καράβια σε γαλήνη ή σε τρικυμία, τοπία με σπιτάκια, ψαροχώρια, ήταν τα θέματά του. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1886 - 1893), με καθηγητές τους Νικηφόρο Λύτρα και Κωνσταντίνο Βολανάκη. Το 1899 παρουσίασε για πρώτη φορά έργα του στην Αθήνα. Το 1903 άνοιξε εργαστήριο μαζί με τον Νικόλαο Αλεκτορίδη και παράλληλα δίδασκε μαθήματα σχεδίου. «Μαθητές» του εκεί υπήρξαν μεταξύ άλλων ο Γεώργιος Μπουζιάνης και ο Περικλής Βυζάντιος.   Κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912–1913) η ελληνική κυβέρνηση του ζήτησε να ζωγραφίσει πολεμικές θαλασσογραφίες, από τις οποίες οι πιο γνωστές είναι η «Ναυμαχία της Έλλης», η «Ναυμαχία της Λήμνου», «Νηοψία αντιτορπιλικών», «Ο Αβέρωφ ανθρακεύων», και η «Αμφιτρίτη κομίζουσα τη σορό του Γεωργίου Α΄». Ο θάνατός του το 1915 δεν του επέτρεψε να τελειώσει  την «Τελευταία ναυμαχία του Βυζαντίου».   Η τεχνοτροπία του εντάσσεται στη «Σχολή του Μονάχου», παρότι δεν σπούδασε εκεί. Θεωρείται από τους κορυφαίους θαλασσογράφους της εποχής του. Επιμ. Μαρία-Ωραιοζήλη Κουτσουπιά [Ι.Μ.Ε.Τ. Αrtem.gr]

B. Γερμενής, Λάδι σε μουσαμά, 40Χ50εκ Θ.Κελέκη, λάδι σε κ.πλακέ, 21χ31εκ. Θ. Χρηστου, λάδι σε καμβά, 20χ30 εκ.

Έλληνες Ζωγραφοι: Θανάσης Μπακογιώργος

Ενας Ευρυτάνας Ζωγραφος στη Θεσσαλονίκη...

a

Γεννήθηκε το 1942 στη Μαυρομάτα των Αγράφων. Το πέτρινο σπίτι με τα ζωγραφισμένα ταβάνια και τις ξυλόγλυπτες πόρτες όπου γεννήθηκε, μαζί με τα ελάτια που το περιτριγύριζαν, αποτέλεσαν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα ενός γεννημένου ζωγράφου. Ενός παιδιού που ο εμφύλιος άφησε ορφανό στα επτά του χρόνια, που ζωγράφιζε  παντού, έπλαθε «με πηλό από το διπλανό ρέμα» τους ήρωες της επανάστασης και ονειρευόταν πάντα να γίνει ζωγράφος.
 Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών άρχισε να στέλνει τα πρώτα του σκίτσα στο περιοδικό “Σπίτι του Παιδιού”, κάποια από τα οποία δημοσιεύονταν.  Η συνεργασία αυτή συνεχίστηκε μέχρι και το 1959, όταν ως μαθητής της τελευταίας τάξης του γυμνασίου, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και φιλοτεχνούσε εξώφυλλα του περιοδικού. Ταμπέλες σε καταστήματα, ζωγραφιές σε ταβέρνες και καφενεία, εικονογράφηση της εγκυκλοπαίδειας “Σύμβουλος των Nέων”, ήταν εργασίες που απέφεραν στον τελειόφοιτο του γυμνασίου και αργότερα σπουδαστή της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας το απαραίτητο προς βιοπορισμό εισόδημα. Οι σπουδές του αφορούσαν σκηνογραφία και διακόσμηση.

Το 1963 παρουσίασε για πρώτη φορά τα έργα του στη ΧΑΝ. Η έκθεση αυτή απέσπασε την εγκωμιαστική κριτική του Χρ. Γιανναρά, κάτι που έδωσε ώθηση στο νεαρό ζωγράφο.  
 Η τριετία 1969-1972 ήταν καθοριστική για τη ζωή του. Μετέβη στην Αγγλία όπου εμπλούτισε τις εικαστικές του εμπειρίες, αλλά και γνώρισε τη σύντροφο της ζωής του, την Ιταλίδα Marisa Rea.

Επέστρεψε μαζί της στη Θεσσαλονίκη και το 1975 δημιούργησε το Κέντρο Τέχνης και Λόγου "Πανσέληνος". Επί δεκατρία χρόνια καλλιτέχνες από την Ελλάδα και από το εξωτερικό, κυρίως νέοι από το χώρο των Βαλκανίων εξέθεταν εκεί τα έργα τους. Το 1979 δημιούργησε με τη γυναίκα του την «Πορφύρα», ένα εργαστήριο καλλιτεχνημάτων (καθρέφτες, ζωγραφιστά έπιπλα, κυρίως ζωγραφικά έργα).

Έκανε τριάντα ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος σε πολλές ομαδικές. Είναι µέλος του καλλιτεχνικού Επιµελητηρίου Ελλάδος και του Συλλόγου Καλλιτεχνών Βορείου Ελλάδος.

Έργα του υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 

[Επιμέλεια: Φώτης Κουτσουπιάς για το artem.gr]

Έλληνες Ζωγράφοι: Λευτέρης Οικονόμου

Γεννημένος στο Φρέναρος τη Κύπρου στα 1930, ο Λευτέρης Οικονόμου τελειώνει εκεί το Δημοτικό και στη συνέχεια έρχεται στην πόλη για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Μαθητής ακόμα βοηθούσε τους γονείς και τα αδέλφια του στα περβόλια, έζησε από κοντά το μόχθο του αγρότη. Από παιδί έφτιαχνε διάφορες κατασκευές από πηλό και πέτρες. Το 1948 φεύγει για το Λονδίνο όπου σπουδάζει στο St. Martin’s School of Art (1949-1950) και στο Sir John Cass College (1950-1954). Εκπαιδεύεται στο Goldsmith’s College School of Art του Πανεπιστημίου του Λονδίνου με πολύ γνωστούς καθηγητές. Με την επιστροφή του στην Κύπρο διορίζεται ως καθηγητής τέχνης και τεχνικού σχεδίου στη Μέση Εκπαίδευση και υπηρετεί την παιδεία του τόπου μέχρι την αφυπηρέτησή του το 1990.    Διετέλεσε για τρία χρόνια καθηγητής στο Κολέγιο Μόρφου, την τότε Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου, και ένα χρόνο διοργανωτής και επιθεωρητής στη Μέση Εκπαίδευση. Το 1964, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, ίδρυσαν το Επιμελητήριο Καλών Τεχνών Κύπρου (Ε.ΚΑ.ΤΕ.), του οποίου υπήρξε και πρόεδρος για μια πενταετία.   Για μισό αιώνα και πλέον ο «δάσκαλος», όπως πολλοί συνήθιζαν να τον αποκαλούν, δημιουργούσε αδιάλειπτα το προσωπικό του έργο. Έμεινε πιστός στην εικονική ζωγραφική, την οποία απέδιδε με ένα δικό του πολυχρωματικό ιμπρεσιονισμό προσαρμοσμένο στο τοπίο και τη ζωή της Κύπρου. Το έργο του παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Κύπρο, Ελλάδα και Αγγλία. Τιμήθηκε με σημαντικές διακρίσεις τόσο στο εξωτερικό όσο και στην πατρίδα του.  Το 1999 τιμήθηκε από τον ΟΠΕΚ, απέσπασε το Βραβείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς «Γιάννος Κρανιδιώτης» και το 2000 από το ΑΚΕΛ με το Βραβείο Πολιτιστικής Προσφοράς «Τεύκρου Ανθία-Θοδόση Πιερίδη». Τιμήθηκε, επίσης, με το Ετήσιο Κρατικό Χορήγημα, που παραχωρείται σε σημαντικούς εργάτες της τέχνης και των γραμμάτων. [της Ντίνας Πάμπαλη]

Θ.Χρήστου, λαδι σε μουσαμά 30χ24 εκ. Ορ.Κος, ακριλικό σε κόντρα πλακέ, 30χ33 εκ. Τ. Χρήστου, λάδι σε καμβά, 40χ60 εκ.