Ο Γιάννης Φωκάς (1951) γεννήθηκε στα Γιαννιτσά. Σπούδασε
στην Α.Σ.Κ.Τ. (1973-87) ζωγραφική με τον Γ. Μόραλη και τον Δ. Κοκκινίδη
και σκηνογραφία με τον Β. Βασιλιεάδη. Με υποτροφία του κληροδοτήματος
Σπ. Βικάτου συνέχισε σπουδές ζωγραφικής στην Ecole nationale superieure
des beaux-arts του Παρισιού (1979-83) με τον J. Lagrange. Από το 1995
είναι καθηγητής ζωγραφικής στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών
Θεσσαλονίκης. Το 1987 πήρε το Β' Βραβείο ζωγραφικής στη Biennale
Αλεξανδρείας. Είναι μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε. και του Σ.Κ.Ε.Τ.Β.Ε.
Από το 1981 πραγματοποίησε δεκατέσσερις ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα,
Κύπρο, Ιταλία και Γαλλία και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές μεταξύ των
οποίων: Salon des realites nouvelles, Παρίσι (1981-83), 42o Salon de
montrouge, Γαλλία (1997),κ.α..
Ο Φωκάς ασχολήθηκε αρχικά με σπουδές
μοντέλου και τοπίου, πολύ γρήγορα όμως πέρασε σε ανεικονική ζωγραφική,
τα ρεύματα της οποίας είχε γνωρίσει και μελετήσει κατά την μακρόχρονη
παραμονή του στο Παρίσι. Έργα χωρίς συγκεκριμένο θέμα οργανώνονται με
διάφορα υλικά, (πανί, ακρυλικά, σπρέι, άμμο, γύψο, μέταλλο κ.ά.), σε ένα
σύστημα που βασίζεται στην ύπαρξη πολλαπλών επιπέδων. Μεγάλες,
ελεύθερες χειρονομίες, ροές και κηλίδες, εντάσεις και κορυφώσεις
συμβάλλουν καθοριστικά στην εξέλιξη της εικαστικής αφήγησης. Το χρώμα
λειτουργεί ως μέσο γραφής και ταυτόχρονα ως ύλη και συνεργάζεται με τα
υπόλοιπα υλικά γεννώντας φόρμα, φως και σκιά μέσα από βαθύνσεις και
εξάρσεις στη ζωγραφική επιφάνεια. Ο απόλυτος έλεγχος που ο Φωκάς ασκεί
στα εκφραστικά του μέσα είναι ιδιαίτερα εμφανής σε έργα μεγάλων
διαστάσεων στα οποία η διήγηση εκτείνεται σε περισσότερα του ενός
ζωγραφικά επεισόδια. [www.mmca.org.gr]