
Αρχικά κέρδιζε τα προς το ζην δουλεύοντας με το Βόγκελς για την διακόσμηση σπιτιών, μια τέχνη που ήταν τότε της μόδας. Όμως γρήγορα έγινε γνωστός για το ζωγραφικό του ταλέντο και έτσι εγκατέλειψε τη διακόσμηση για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη ζωγραφική.
Το 1878 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού και έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Σκηνές από τη φύση και το δρόμο όπου αγόρια με φτωχικά ρούχα τρώνε, σαν το “Μάγκα που τρώει καρπούζι”, από εσωτερικό σπιτιού όπου εικονίζεται “Το παιδί με το λαδερό’’, κορίτσια με ενδυμασία της εποχής, όπως το “Κορίτσι με Μαντίλα’’, προβάλλουν «τη δύναμη της στιγμής του παρόντος μέσα από την ανεπιτήδευτη, φρέσκια ματιά του ζωγράφου προς τα αντικείμενα του ενδιαφέροντος, του θαυμασμού και της δεξιοτεχνίας του χρωστήρα του».
Η φυματίωση που τον ταλαιπωρούσε για χρόνια, τον οδήγησε δυστυχώς σε πρόωρο θάνατο. Πέθανε πριν κλείσει τα 35 του χρόνια, το 1884, στις Βρυξέλλες.
[Φώτης Κουτσουπιας, για το ΙΜΕΤ artem.gr]
Η φυματίωση που τον ταλαιπωρούσε για χρόνια, τον οδήγησε δυστυχώς σε πρόωρο θάνατο. Πέθανε πριν κλείσει τα 35 του χρόνια, το 1884, στις Βρυξέλλες.
[Φώτης Κουτσουπιας, για το ΙΜΕΤ artem.gr]